Thita - Yakut Hançer

BÖLÜM 43 ∞♦ Hepimiz ♦∞

Merhaba 🙋
Yeni bölümle yeniden karşınızdayım. Bu bölüm daha çok bizim takım üzerine kurulu olsun diyerek yazdım. Onların özel olduğunu daha çok anlayayım ve anlayasınız diye yazdım.

Keyifli okumalar...

▪Bölüm 43: "Hepimiz"✊

🔥

❝Sevdiklerine bir gün değil, her gün sarıl.❞

🔥

Uyandığım zaman etrafımda Swinyer ile sürüsünü ve büyümüş anka kuşunu görmüştüm. Babam onlarla birlikte ormana döneceğini söylemişti. Onların iyi olacağını düşünerek veda etmiştim. Keegan kendime dikkat etmemi, Archena'ya varırken duygularımı kontrol etmemi ve ailemi bulmamı dile getirmişti.

Gitmeden önce bana sorduğu soru aklımın ücra köşelerinden çıkıp düşüncelerimi alt üst etmişti. Güvendiğin insanlara gerçek kimliğini ne zaman söyleyeceksin?

Bu gerçekle asla dudaklarımı açmamıştım. Marcus, benim gerçek kimliğimi bilseydi bana bir asker gibi değil abim olarak davranmaya devam eder miydi bilmiyordum. Bildiğim tek şey varise karşı içinde oluşturduğu sadık asker özelliğiydi.

Taylor'un prens gibi yaklaşacağı zamanlar olacaktı. Katherine bildiği halde normal bir insanmışım gibi davranıyordu. Aslında onun herkese söylemesini bekliyordum ama günler geçtikçe büyücü kişiliğinin yanında sır tutmayı bilen ve gerçek arkadaşlığının örneklerinden biri olduğunu anlamıştım. Ben söylemeden söylemeyecekti.

Dryden'ın ne tür bir tepki vereceğini kestiremiyordum. Şapşalca davranıp şaşırır sonra da olduğu gibi devam edebilirdi ya da tüm bu olanların suçunu üzerime atıp benimle konuşmayabilirdi.

Peki Tyrone?

Onun nasıl davranacağını kestirebilirdim. Bana yaklaşımı, sevmesi, neye karşı sert olacağını, muhafızlık özelliğini nasıl kullanacağını öğrenmiştim. Küçük yaşlarımda sanki onunla büyümüş gibiydim. Her bir hareketini tahmin ediyordum.

Benim yanımda olurdu. Bana sarılmadan önce konuşurdu. Gözlerime bakardı. Sarıldıktan sonra saçlarımın kokusunu içine çekerdi. Ve bana, "Yanındayım." derdi. Kendi hayatını kesinlikle bir kenara atamazdı ama yanımda da olurdu.

Bunları bilmeme rağmen neyi bekliyordum? Kader miydi böyle yapmamı isteyen? Dudaklarım mıydı dökülmesi gerekeni sır gibi tutan? Geçmiş miydi üzerime çöken ağırlığın azabıyla susturan?

Ben Archena Krallığı'nın varisi Eliana'ydım. Kimilerine göre ölü, kimi umutlara sahip olanlara göre kurtarıcı, kendime göre de her şeyin başlangıcı ve sonuydum.

Kendi krallığımın acısının yasıyla birlikte susuyordum. Durduk yerde ortaya çıkamazdım. Bana bir plan lazımdı. Kulaktan kulağa yayılan olmak istemiyordum. Bilindiğim zaman kapıma dayansınlar, ellerime bakıp umudu izlesinler diyerek düşmanlarımı sevdiklerimin yanında görmeyi istemiyordum.

Düşmanlarım kimdi? Krallığımı ve bütün hayatımı mahveden kişiler Luisa ve Calep oluyordu. En çok kehanet benim için bir mahvoluşun temel kaynağıydı. Calep iyi bir insandı. Yanımızda onu daha çok tanıyorduk. Tüm suçlarını kabul ediyordu. Yas içindeydi ve düşündüklerinin yanında oğulları da vardı. Luisa ölmüştü. O zaman geriye kalan düşmanlarım kimdi?