Thita - Yakut Hançer

BÖLÜM 6 ∞♦ Ekmek ♦∞

|Bölüm 6 "Ekmek"🍞

🔥

❝Bazen istediklerine ulaşamazdın. Çünkü o kapılar her zaman kilitli olurdu.❞

🔥

İsteğimize uğraşmadan çok kolay kavuşamazdık. Ne kadar uğraşırsak uğraşalım daha çok uzaklaşırdı. Almaya ya da kazanmaya hakkın yok, derdi.

Pes etmez, denemeye devam ederdik ama uzaklaşan o değil, biz olurduk. Her şeyi denediğimizi düşünürdük. İnandığımız şeye umut ederdik, güvenirdik; olmazdı. İşte o zaman pes ederdik, öylece geri dönerdik.

Ne kendimize güvenimiz ne de isteklerimizin bir daha gerçekleşmeyeceğine inancımız kalırdı.

Nedense ihtiyacımız olduğu zaman elimizde olmazdı. Başka birgün başka insanların elinden alırdık. O zaman çabalarımıza değil, şansa inanırdık. İşte tam da o zamandaydım.

Krallıkların yolunu bilmiyordum. Kasabaları ve insanları tanımıyordum. Hayalini kurarken bunu düşünmüştüm. Nasıl gideceğimi ya da kaç günde varacağımı düşünür durmuştum.

"Hadi abi, annem uyanmadan gidelim!"

Kızın sesi düşüncelerimi silip süpürmüştü. Elizabet, abisi ile kasabaya inecekti. Bende bu fırsattan istifade onlarla gidecektim.

Şans kapımı bulmuştu.

Üstümdeki silahlarımı kontrol ettim. Bir sorun olmadığını anladığımda ağacın arkasından çıkıp Elizabet ve abisine baktım. Abisi kapının önünde ayakkabısını giyiyordu. Elizabet ise aceleci bir şekilde yerinde duramıyor, arada abisine bakıyordu.

"Geliyorum, fıstığım." diyerek ayağa kalktığında Elizabet kaşlarını çatmıştı.

"Fıstık deme bana!" Abisi yüzündeki gülümsemeyle Elizabet'e yaklaştı.

"Not bıraktın değil mi?" Elizabet kafasını sallayıp yola döndü. Abisi de yakınlığını bozmadan arkasından onu takip ediyordu.

Sadece dümdüz ilerlemeye devam ediyorduk. Bir süre ses çıkmamıştı fakat Elizabet sessizliği bozarak konuştu.

"Abi, kralığımızın varisi bugün kasabaya gelecekmiş. Onu hiç gördün mü?" Meraklı bakışlarını abisine yönlendirdi.

Abisi başını sallayıp kardeşinin yanına geldi. "O kraldan daha iyi biri olacak. Herkes onun kral olmasını istiyor."

"Bende onun kral olmasını istiyorum. Şimdiki kralımız çok cani ve zalim. Babamı o istemişti." diyerek son cümlesini fısıltıyla söylemiş, gözlerini abisinden çekmişti.

Abisi derin bir nefes verip durdu ve Elizabet'in omuzlarından tutup kendisine çevirdi.

"Bak fıstığım, biliyorum kral çok zalim biri ama babam gitmeseydi ona kötü şeyler yapardı. Babamın bize en son ne dediğini hatırlıyor musun?" dediğinde Elizabet gözlerini kapattı. Sanki o anıyı hatırlamak istiyordu.