Thita - Yakut Hançer

BÖLÜM 40 ∞♦ Ölüm ♦∞

Selam❤ Nasılsınız? Ben iyiyim. Sizinde iyi olduğunu düşünerek konuşmaya devam ediyorum. Bu bölümü okuyunca bazı Alaric'i seven okuyucular (ya da hepiniz) beni yuhlayabilirler🙊. O yüzden arkamı size dönüp kulaklarımı kapatıyorum. Sadece okuyun ve yorumlarınızı yazın. Okuyup bir çekingen 'ah'ı çekmek bana kalsın.

Bölüm 40 "Ölüm"💀

🔥

❝Yaşamın vâr olduğu yerde ölüm arkandan sobeler.❞

🔥

Yeni hayat, geçmişin sobesidir. Değişikliklerin sebebi geçmiş olabilirdi lakin o geçmiş yeni bir umut, yeni bir hayata ahit sağlamıştı. Unutamazsın, yönünü değiştirip ilgi alanlar yaratırsın ama geçmiş hep arkanda bir kuyruk olarak kalacaktır.

Yeni hayata atıldığın andan itibaren geçmişden daha beterlerini yaşayacağının ihtimalini göz önünde bulundurmalısındır ya da daha güzellerini... Bu yüzden iyi seçimler yapmalısın. Hayatını değiştirmeye karar verdiğin an seni acure edecek her şeyden kurtulmasın. Seçimler hayatını etkileyecek, kişiliğini düzeltecektir.

Geçmiş, sadece gözlerinin önüne düşecek ama bunu kimse bilmeyecek. Bilmesine izin verirsen yalnız olacağını düşüneceksin. O iş öyle değil, güzel komutan. Herkesin gözlerinin önünde geçmiş gelecek, kendilerinden ve geçmişlerinden kaçacak, senden değil.

Boşverdiğin şu geçmiş var ya, arkana baktığın anda gözükecek. Ne yapacaksın peki? Ona su mu vereceksin yoksa makasla budayacak mısın? Yenilikler cefa olmayacak, derman olacak. Gerçek sesini dinle ve kötü yanlarını kesmeye bak!

Alaric su vermeyi istemedi. Alaric onu bir kuyruk gibi görmedi de. O bir ağaçtı. Kökü sağlam, dalları küflüydü. Geçmişi yanlarından, kötü izlerinden, boyundan ve eninden makasla kesti. Geriye sadece kökü kaldığında bile geçmiş arkasında olacağını biliyordu. Buna rağmen onu okşadı. Yanlarına güzel fidanlar dikti. Çiçekler suladı. Budanmış ağaç, geçmişin dikenleriyle doluydu. Onunla birlikte yeşeren, güzel kokular veren çiçekler sayesinde geçmiş köklü ağaç, gelecek için büyüdü. Gelecek geçmişden beter olmayacaktı.

Alaric geçmişini atamadı ama gelecek için umutlar biriktirdi. Seçimler yaptı. O seçimler onu değiştirmişti, bunun farkındaydı. Asla da şikayet etmedi. Değişimler onun için bir alkımdı. Yeni arkadaşlar edindi, bilgilerini geliştirdi ve bildiği gerçeklerin dolan olduğunu anladı. Diması olanları anladığı an kendisini suçlu görmüştü. Ailesinin gözünde kahraman olan adam, kendisini suçlu hissetmişti.

Vicdan işte burda devreye girdi. Ağaç, ilkbahardaymış gibi çiçekler açtı. Yemyeşil oldu, güzel kokular oluşturdu. Yok saydığı özelliğini unutmuştu lakin yetiştirdiği ağaçla iyi olmayı başaracaktı. Unuttuğu özellik, ölümdü. Yaşamın vâr olduğu yerde ölüm arkandan sobelerdi.

Geçmişin emareleri görünür olmasını yeğleyen insanlar, akisleriyle başa çıkanlardı. Alaric bu akisleri görmemek için gözkapaklarını aşağıya indirdi. Gördükçe suçluluğu artıyordu. Kendini küçülmüş ve idamlık gibi görüyordu. Haklı mıydı? İnsanlardan uzak yaşamış beyaz saçlı Eliana, haksızlığını kanıtlamıştı. Peki şimdi gördüğü karanlık haksızlığın bedeli miydi?