One Shot's [ZAMÓWIENIA ZAMKNIĘTE]

Altertale sans x Reader

Skrzywiłaś się gdy rudowłosa dziewczynka zabrała twoją lalkę pokazując ci język. Żadne z opiekunów oczywiście nie zareagowało, naburmuszona podreptałaś do pudełka z zabawkami. Przygryzłaś wargę widząc, że został tylko jakiś stary, podziurawiony misiek. Sierociniec, w którym mieszkałaś nie miał zbyt wielu funduszy, więc zabawki dostawaliście tylko od jakichś dobrych ludzi chcących rozweselić dzieci. Wzięłaś misia w swoje malutkie rączki i przytuliłaś do siebie. Kiedyś miałaś podobnego, ale wtedy twoi rodzice jeszcze byli razem, gdy skończyłaś 5 lat byli w trakcie rozwodu, żadne z nich cię nie chciało, bo za bardzo przypominałaś to drugie. I tak trafiłaś tutaj. Choć mieszkałaś tutaj dopiero dwa lata, a do osiemnastki było jeszcze daleko to wręcz marzyłaś o tym by stąd uciec. Inne dzieci cię nie lubiły, a opiekunom zależało tylko na tym by się was pozbyć. Żadne z nich nie pracowało tutaj z "pasji" chcąc pomagać sierotom.

Podreptałaś samotnie do "swojego" pokoiku, z lekkim trudem udało ci się wdrapać na twoje łóżeczko, pobrudzony kocyk i stara poducha. Inne łóżka wyglądały tak samo, starsze dzieci zawsze siedziały u siebie, a młodsze - tak jak już wspomniałaś - po prostu cię nie lubiły. Spędzałaś więc dni na samotnym siedzeniu w ciemnym i zimnym pokoju.

Na twojej dziecięcej buzi pojawił się grymas złości i smutku gdy kolejni dorośli przyszli adoptować jakieś dziecko, zawsze się z nimi bawili przytulali i dawali zabawki. A ty ? Siedziałaś sama z boku, żaden dorosły nigdy do ciebie nie podszedł. Ba, omijali cię łukiem. Ale tego dnia było inaczej, w twoim sierocińcu pojawił się średniej wysokości szkielet w czarnym dresie. Na głowie miał kaptur, ale i tak widziałaś jego buzię. Uśmiechał się do wszystkich dzieci, co po niektóre głaskał po główkach. Zdenerwowana chciałaś wyjść z pokoju, ale przeszkodziła ci w tym jego ręka

- Nie przywitasz się ze mną ? - zapytał łagodnie - Nazywam się Sans - wyciągnął dłoń w twoją stronę, zagryzłaś wargę i mocniej przytuliłaś pluszaka - ojej - westchnął - wygląda na to, że twój przyjaciel jest chory, co ? - wskazał na miska w twoich ramionach. Faktycznie odprówała mu się łapka, przytaknęłaś. - pozwolisz, że mu pomogę ?

- Cemu ? - zapytałaś wprost ( zauważyliście, że dzieci są strasznie bezpośrednie ? Nie bawią się w zbędną gadkę tylko walą prosto z mostu )

- Słucham ?

- Dlacemu, pan ce nam pomóc ?

- Oh, to bardzo proste skarbie. Szukam jakiegoś uroczego dzieciątka, którym mógłbym się zaopiekować, a ty kochanie wyglądałaś na smutną - wyciągnął rękę w twoją stronę - zacznie my jeszcze raz, dobrze ? Jestem Sans

- [...] - mruknęłaś łapiąc jego dłoń. Uśmiechnął się ciepło.

- Powiedz, chciałabyś iść ze mną do domku ? Jestem raczej osobą samotną, więc takie maleństwo było by mile widziane, ale to zależy od ciebie słoneczko... Chcesz żebym cię zaadoptował ?

TAK                                ♥                                 NIE

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Dalsza część zależy od was

Tak - opiszę jakieś zabawne historie Sans'a i czytelniczki

Nie - będą tu dalsze starania Sans'a o przekonanie czytelniczki do siebie