He is She

C o n t i n u a t i o n

Kaye's POV

'WHAT?!'

'Enough na, okay?' sabi ko naman. 'Ikaw Alex, ituloy mo na pagkain mo doon sa loob para ma-take mo na yung gamot mo atsaka para makapagpahinga kana.'

Bumaling naman ako kay Calvin, 'At ikaw naman, wag kang basta basta pupunta dito na walang pasabi.'

'Ah so pwede siya pumunta dito pag nag paalam siya???' singit naman ni Alex.

'Aish! That's not what I meant! Sige na Calvin umalis kana, and stop messing around.'

'Oh narinig mo yon? Tsupi na daw! Tsupi!'

Wala nang nagawa si Calvin at tumalikod na saamin saka pinaandar ang kaniyang kotse. Napabuntong hininga naman ako.

'Ano bang ginagawa nung Calvin na yon dito? Ano sinabi sayo? Lagi kaba niya pinupuntahan dito?' sunod sunod na tanong ni Alex.

Naglakad naman paloob ng bahay, 'He's asking if open ba daw for partnership yung Café, kasi akala niya di kana involve dun.'

'Ha? Bakit naman niya maiisip yon? Where did he get the idea?'

'Sinabi daw ng kuya Alfred mo.' sagot ko.

'Tss..' napailing siya. 'Gigil talaga saakin kuya ko.'

'Baka kasi hindi pa lang talaga nag si-sink in sa kanila yung sino ka talaga, maybe they need time. Syempre ikaw yung bunso, atsaka wrong timing din kasi yung pag kakakita nila sayo sa bar.' sabi ko naman.

'Ay wow! Di pa nag si-sink in 'tong lagay ko na to? Puro gasgas at pasa na nga katawan ko.' nag blangko naman bigla ang mukha niya. 'Kung andito lang si nanay, maiintindihan ako nun sigurado ako.'

Hinaplos ko ang kamay niya, 'I'm sure proud yun sayo ano kaba, kahit naman di namin siya na-meet ni Cali, base sa mga kwento mo mahal na mahal ka ng nanay mo. And tanggap ka nun kung sino ka talaga.'

Tumingin siya saakin, 'Tingin mo?'

'YES! Binulungan ako ng nanay mo eh!'

Kumunot naman noo niya, 'Sabi niya sakin mas ingatan mo raw ang sarili mo, atsaka kung saan ka sasaya dun ka. Kahit na saktan ka man ng buong mundo wag kang gaganti.'

Syempre I came up with what I've said to Alex, it's my personal advice to him. Ngunit nagulat ako nang bigla siyang lumuha.

'Huy! Teka bakit umiiyak ka???' natataranta kong tanong.

Pinunas naman niya ang luha niya at bahagyang tumawa.

'Shet may nasabi ba akong mali?? Nako sorry sorry sorryyyy.. Binibiro lang kita hindi ako binulungan ng nanay--

Umiling siya, 'Y-yung sinabi mo kasi, nung nabubuhay pa si nanay ayan lagi yung pinapaalala niya saakin. Exactly what you've said.'

Napatakip naman ako sa bibig, 'Omg..' bulong ko. 'Seryoso kaba??' di makapaniwala kong tanong.

He nodded. 'Yes, I suddenly missed her kaya napaluha ako, 12 years since she passed away pero I still wish na sana andito padin siya.'

'Aish!' lumapit ako sa may likuran niya at niyakap siya, 'Ano ba yan pati ako nadadala nanaman sa kwento mo eh, pati ako naluluha na. Oh basta kahit na ano mangyare I'm always here, you can always count on me.'

'Friends lang?' pag bibiro niya.

'Sige jowain nalang natin isa't isa.' pag sakay ko sa biro niya. 'Hahahahaha de finish your food na, mag susuklay lang ako then aalis na ko.' sabi ko.

'Sure, be home early Babe!' sabi naman niya.

'Wow ang strikto naman ng mister ko ah?'

'Kailangan mo umuwi ng maaga para makarami tayo! Broom broom!' sabi niya na may kasama pang actions.

'Gaga!' binato ko naman siya ng tuwalya.

---