He is She

C o n t i n u a t i o n

Kaye's POV

Nakatingin lamang ako sa malayo at diretsong nakaupo habang katabi ang ang lalaking ito.

Ramdam na ramdam ko ang awkwardness sa pagitan naming dalawa.

'Uhmm...' panimula niya, 'So, kumusta ka?'

'Okay lang.' maiksi kong sagot, 'How about you?'

'I'm okay lang din, a little tired. Dami kasing clients kaya di na rin ako masyado nakakapunta sa Café niyo.'

'Wow, good for you Engineer.' sagot ko naman.

Ngumiti naman siya na parang siraulo. 'Anong meron?' tanong ko.

'Nothing, it's just it felt unusual when you call me Engineer, it's like you're calling me your husband.'

The hell?

Sinamaan ko siya ng tingin.

'Biro lang, ito naman highblood masyado.'

'Tss!'

Mga dalawang minuto siguro ang lumipas at nag karoon nanaman ng katahimikan.

'Kaye?'

'Hmm?'

'Do you think may uhmm.. C-chance pa tayo? I mean TAYO.'

Napatingin ako sakaniya. 'Hindi naman ako Diyos para sagutin yan Calvin.'

'So sa tingin mo meron pa???'

'Pero one thing that I know is, I only see you now as a... part of me in the past.' may gumuhit na lungkot sa mata niya pero ngumiti padin siya.

'I understand. Hindi naman kasi ganun kadali ang nangyare saatin noon.' sabi naman niya at tumango ako.

'Can I be honest with you, Kaye?' he looked at me straight into the eyes.

Inintay ko ang kaniyang sasabihin, 'I lied.' he said.

'Ha?'

What is he talking about?

'A-about dun sa break up natin, wala akong iba noon.' mahina niyang sabi.

Nag tataka akong tumingin sakaniya, 'Then why did you ended our relationship?'

'My dad let me choose, my dream over you, but believe me Kaye you are my first choice.' sunod sunod ang pag lunok niya, 'I was just scared.. '

'Scared of what Calvin?'

'Natatakot ako na baka hindi kita mabigyan ng magandang future.' malungkot siyang tumawa, 'But now that I am capable of giving you everything you deserve, hindi na kita pag mamay ari.'

Hindi ko alam ang dapat kong maramdaman sa mga sinasabi ni Calvin.

'I'm sorry...' ayun lang ang tanging lumabas sa bibig ko.

'No, I'm sorry Kaye. Siguro kung sinabi ko lang ang totoo noon pa, baka iba ang nangyayare ngayon.'

'Everything happens for a reason Calvin, and yung mga nangyare maganda naman ang resulta, right? Look at you now, you're an Engineer.'

'Tapos ikaw, may Café kana.' sabi naman niya. 'Sayang lang, we didn't reached our goals together.'

'Atleast we reached it.'

He chuckled, 'I miss you so much, can I hug you?'

Hindi ako agad nag responde sa sinabi niya.

'For the last time?' dagdag niya.

Dahan dahan naman akong lumapit sa nakabuka niyang braso at yumakap sakaniya.

'Is this our closure?' tanong ko.

'I think so?'

I tapped his back.

'We can still friends Calvin, after all you naging mabuti kang tao saakin at sa family ko.' sabi ko at bumitaw sa yakap.

'Tell to mama papa na miss ko na sila. I mean mama and papa mo hehe.'

I smiled, 'I will, Calvin. Masaya ako at nakapag usap tayo ng ganito.'

'Mas lalo na ako sobrang saya ko na hindi ka high blood ngayon.'

Natawa naman kami pareho. 'I'm always here if you need help or what Kaye.'

I noded.

'I think kailangan ko na bumalik sa Café, nag palipas lang kasi talaga ako ng oras dito.' sabi ko.

'Hatid na kita Kaye.' offer niya.

'Nako hindi na Calvin. Kaya ko na.'

'Why? Mag seselos ba si Alex?'

Kumunot ang noo ko, 'Ha? Bakit mag se-selos si Alex?' I asked.

'Sus eh grabe ka bakuran nun eh. Daig pa ako nung may tayo pa, edi mas lalo kanang babantayan nun maigi pag kayo na talaga.'

Wait-- WHAT?

'I don't get it..' naguguluhan kong sabi.

'You're not dumb Kaye, manhid nga lang.' natatawa niyang sabi. 'And tell him din na sorry kung hindi lagi maganda ang pag kikita namin at wag kamo siyang mag alala din nakapag usap na tayo ng masinsinan.'

The fuck is he saying?

Ang weird ng mga tao ngayon!

---