"អឹម.."ជីមីនចាប់ផ្ដើមអស់ខ្យល់ដោយសារតែមាត់អ្នកខាងលើផ្អឹបមិនផ្ដល់ឪកាសឲ្យគេបានដកដង្ហើមស្រួលសោះទើបថ្ងូរចេញសម្លេងនៅក្នុងបំពង់កដើម្បីអង្វរឲ្យដោះលែងបបូរមាត់ខ្លួនឲ្យមានសេរីភាពខ្លះផង ដោយដឹងបែបនេះហើយនាយកម្លោះក៏អូសបបូរមាត់របស់ខ្លួនមកថើបញាំញីត្រង់កញ្ចឹងករបស់រាងតូចវិញម្ដង មានទាំងថើបមានទាំងខាំតាមចិត្តដែរនឹកខ្នាញ់នឹងរាងកាយរបស់រាងតូចជាយូរមកហើយទើបធ្វើឲ្យករបស់គេឡើងដុំឈាមកក់ដុំៗដោយសារតែស្នាមមាត់របស់នាយ
"ខ្វាក់"
"អ្ហាយ..!"ចំណកឯដៃរវាមប្រៀបដូចជាមឹករបស់នាយចាប់ទាញ់ខោអាវដែលលើខ្លួននាយតូចឡើងរហែករយែករយាកអស់ ពេលនេះខ្លួនរបស់ជីមីនបន្សល់ទុកតែខោក្នុងតូចប៉ុណ្ណោះ ទើបរាងតូចរហ៌សយកដៃបាំងភាពអៀនខ្មាស់របស់ខ្លួនភ្លាមស្របពេលដែរភ្នែកមុតរបស់នាយកំពុងឈ្ងោកសម្លឹងមើលដងខ្លួនគេដោយក្ដីប្រាថ្នា
"អ្ហា..!ហ្អឹកកុំអី"ខោក្នុងរបស់គេត្រូវបាននាយដោះចេញក្រវែងចោលទៅម្ខាងគ្រែអស់ ចំណែកឯរាងតូចពេលដឹងថាខ្លួនពេលនេះគ្មានសល់អីទៀតនៅសល់តែរាងកាយននលគោកក៏ប្រញាប់ស្រែកបញ្ឈប់នាយក្រែងលនាយចិត្តល្អអាចដោះលែងគេវិញ តែការអង្វរកររបស់គេគ្មានបានផលឡើយនាយគឺកាន់តែផ្គើនលើសដើម នោះទើបបបូរមាត់របស់នាយពេលនេះគឺកំពុងតែហាត្របាក់ដើមទ្រូងរបស់ខ្លួនយ៉ាងស្រែកឃ្លានគិតឬថានាយព្រមស្ដាប់គេនោះ?គ្មានផ្លូវទេ
"អ្ហាស"មិនយូរាងរតូចក៏រមួលខ្លួនស្រែកថ្ងូរដោយភាពស្រេវស្រើបស្របពេលដែរមាត់របស់រាងក្រាស់កំពុងតែជញ្ចក់ចុងឈើរីតូចរបស់ខ្លួនយ៉ាងជក់ចិត្តនាយកម្លោះពេលដឹងថារាងតូចកំពុងធ្លាក់ក្នុងភ្លើងឥណ្ហាររបស់នាយកំពុងតែពង្វក់គេបែបនេះហើយនាយក៏យកសម្រាប់ដៃរបស់ខ្លួនទៅអង្អែលលើផ្កាកុលាបរបស់រាងតូចតិចៗរហូតទាល់តែមានលំលង់ផ្កាចេញមកពីរផ្កាកុលាបរបស់រាងតូចប្រលាក់ជោកលើដៃរបស់នាយ
"អឹម..អ្ហាស"រាងតូចកាន់តែរមួលរមិចខ្លួនមិនឈប់សោះក៏ព្រោះតែត្រូវដៃរបស់នាយពង្វក់ខ្លួនឡើងបាត់បង់ស្មារតីបាត់ទៅហើយ ឃើញបែបនេះហើយនាយមិនឲ្យខាត់ពេលយូរទើបគេចាប់ផ្ដើមដោះសម្លៀកបំពាក់ចេញពីរខ្លួនរួចហើយក៏ចាប់ដំបងរបស់ខ្លួនដែរកំពុងតែបាស់តម្រង់ទៅកាន់រកខ្លួនរបស់រាងតូចទៅជន្លៗលើភាពទន់ជ្រាយរបស់រាងតូច បន្ទាប់មកនាយចាប់កន្ធែងជើងរបស់ជីមីនឲ្យធំដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការចូលទៅសង្ងំក្នុងខ្លូនរបស់គេ រួចហើយក៏ដាក់បញ្ចូលប្អូនប្រុសរបស់ខ្លួនចូលទៅក្នុងភាពទន់ជ្រាយរាងតូចមួយៗយឺតៗ
