"មានរឿងអីនិយាយជាមួយយើង?"ចុះមកដល់ខាងក្រោមហើយទាំងយ៉ុនហ្គីនឹងមីនហូដាក់បង្គុយចុះនៅលើសាឡុងហើយយ៉ុនហ្គីក៏ចាប់សួរទៅតែម្ដង
"យើងគ្រាន់តែមកចរចាររឿងដីនៅបូសាន"
"ដាច់ចិត្តទិញហើយហ្អេស?"
"ហុឺម..បើនៅស្ទាក់ស្ទើរទៀត គេយកបាត់មិនខាន"
"ឯងកុំបារម្ភអីចាំយើងរៀបចំអោយ"
"អរគុណឯងហើយ"
"មិនអីទេ បើយើងមិនជួយមិត្តឲ្យយើងទៅជួយអ្នកណា?"
"បើឯងជួយយើងហើយ បញ្ចុះតម្លៃខ្លះក៏បាន"ឮយ៉ុនហ្គូនិយាយបែបនេះហើយនាយមីនហូក៏ចាប់ផ្ដើមញោះភ្លាម
"ហឹស!ម្ចាស់ខ្លឹបដូចជាឯងនេះចេះដាច់ដាបតាំងពីរពេលណា"នៅតែមិនចប់មិត្តភក្ដិគេនេះនិយាយញោះគ្នាមិនឈប់
"យើងនិយាយលែងទេ កុំបារម្ភយើងអោយពេញតម្លៃ កុំមកចង់មើលងាយម្ចាស់ខ្លឹបដូចជាយើងឲ្យសោះ"
"អើ..យើងដឹងហើយ"យ៉ុនហ្គីញេញស្នាមញញឹមអស់សំណើចនឹងមិត្តបន្ដិចទើបចាប់និយាយបណ្ដោយ
"ហុឺ..ឈប់នាំរឿងឈ្លោះជាមួយឯងហើយ ទៅហើយ"
"ហុឺ..សុវត្ថិភាពតាមផ្លូវ"និយាយលាគ្នារួចហើយមីនហូក៏ដើរចេញទៅបាត់ ចំណែកឯយ៉ុនហ្គីក៏ដើរឡើងទៅខាងលើបាត់មកដល់ជាន់លើហើយនាយកម្លោះម្នាក់នេះស្រាប់តែឈប់ងក់តើគួរសម្រេចចិត្តទៅឆ្វេងឬទៅស្ដាំតើនាយទៅមើលប្អូនស្រីនៅបន្ទប់ស្ដាំឬបន្ទប់ភរិយានៅខាងឆ្វេងដៃទៅ ទីបំផុតនាយនៅតែជ្រើសយកបន្ទប់របស់ប្អូនស្រីនាយដដែលចំណែកឯជីមីនគឺទុកឲ្យគេដេកឈឺម្នាក់ឯងដោយមិនខ្វល់សោះ
"ក្រាក.."
"អ្នកប្រុស"ឃើញយ៉ុនហ្គីបើកទ្វាចូលមកហើយជេសាក៏ហៅនាយភ្លាម
"នាងទៅសម្អាត់ខ្លួន ហើយសម្រាក់ចុះទុកឲ្យយើងមើលថែរសាណាវិញ"រាងក្រាស់ប្រាប់ឲ្យនាងទៅសម្អាត់ខ្លួនចេញហើយសម្រាក់ចំណែកឯនាយចង់នៅមើលថែរប្អូនស្រីព្រោះនាយខានមើលថែរនាងបែបនេះយូរណាស់ហើយ
"មិនអីអ្នកប្រុសក៏ហត់ដែរ ខ្ញុំថាអកប្រុសទៅសម្រាក់ចុះ"
"យើងប្រាប់ឲ្យទៅក៏ទៅៗ"ដោយសារនាយមិនចូលចិត្តនរណាសុញសាញ់ច្រើនទើបនិយាយទៅដោយសង្កត់សម្លេងដាក់នាង
