+ល្ងាច
ល្ងាចចូលមកម្ដងទៀតនោះទើបឃើញថាឡានរបស់យ៉ុនហ្គីបានបើកចូលក្នុងភូមិគ្រឹះ គ្រាន់តែឮសម្លេងឡាភ្លាមជេសាក៏ប្រញាប់រុតរះទៅទទួលនាយក្រាស់លឿនជាងរាងតូចទៀត
"អ្នកប្រុសខ្ញុំជួយ"គ្រាន់តែយ៉ុនហ្គីចូលក្នុងខ្លោងទ្វាភ្លាមជេសាក៏ប្រញាប់សុំយកអាសាពីរនាយភ្លាមដោយនាងជួយយកអាវក្រៅរបស់នាយមកកាន់ជំនួស យ៉ុនហ្គីមិនបដិសេធទើបព្រមឲ្យនាងជួយព្រោះមិនចង់បដិសេធទឹកចិត្តរបស់នាង
"សាណាយ៉ាងមិចហើយ?"ទោះយ៉ាងណាក៏នាយនៅតែមិនភ្លេចសួរពីអាការះរបស់សាណាដែរ
"អ្នកនាងសាណា..."នាងឆ្លើយទៅកាន់នាយទាំងស្ទាក់ស្ទើរមិនហ៊ានប្រាប់ការពិតដល់នាយ
"នាងយ៉ាងមិច មិនឮយើងសួរទេហ្អេស?"យ៉ុនហ្គីធុញនឹងភាពស្ទាក់ស្ទើររបស់នាងទើបសួរដោយសម្លេងរាប់ស្មើរដាក់
"អ្នកនាងសាណាក្ដៅខ្លួនណាស់ សុំទោសផងមកពីរខ្ញុំមើលថែរនាងមិនបានល្អបណ្ដោយឲ្យ អ្នកប្រុសជីមីននាំនាងចេញទៅក្រៅបាន"នាងប្រាប់ការពិតទៅកាន់ហ្គីយ៉ុនហើយថែមទាំងមិនភ្លេច និយាយប្រាប់រឿងដែរជីមីននាំសាណាចេញទៅក្រៅផងដែរ ចុះបើសាណាមិនស្រួលខ្លួនថ្នាក់នេះហើយហេតុអី នាងបែរជាមិននៅមើលថែររត់មកទទួលនាយទុកឲ្យនាងនៅគ្រុនតែម្នាក់ឯងធ្វើអី
"អ្នកណាបណ្ដោយជីមីននាំសាណាចេញក្រៅ"គ្រាន់តែឮដល់ត្រឹមនេះហើយយ៉ុនហ្គីចាប់ផ្ដើមក្ដៅមុខភាយៗសួរទៅរកមូលហេតុបន្ត
"គឺដោយសារតែខ្ញុំប្រហែសដោយខ្លួនឯង"នាងអោនមុខចុះហើយបែរជាទម្លាក់កំហុសឲ្យខ្លួនឯងដើម្បីឲ្យយ៉ុនហ្គីអាណិតទៅវិញ
"មីនយូ!"
"ច៎ាស!ចាហ្វាយ"
"ឆាប់ខលហៅគ្រូពេទ្យមក"
"ច៎ា"បានបញ្ជារហើយនាងក៏រត់ទៅភ្លេតឯយ៉ុនហ្គីក៏ប្រញាប់ទៅមើលសាណាដូចគ្នា
ក្រឡែកមកមើលជីមីនឯណេះវិញគេមិនបានស្ងាត់ទៅណាទេគឺគេបែរជាមកមើលសាណាទៅវិញទេក៏ដោយសារតែឃើញជេសានាងទុកចោលសាណាឲ្យនៅតែម្នាក់ឯងពេលគ្រុនទៅវិញទើបគេចូលមកជូតខ្លួនអោយនាងដើម្បីបន្ថយកម្ដៅខ្លះ
