"អាយ..ហ្អឹក"
"កិត្តិយសអ៊ីចឹងហ្អេស?ឯងមានមានត្រង់ណាដែរយើងគួរផ្ដល់តម្លៃឲ្យនោះ"ដៃមាំរបស់យ៉ុនហ្គីចូលទៅចាប់ច្របាច់មាត់រាងតូចខ្លាំងៗម្ដងទៀតដែរឲ្យជីមីនប្រឹងប្រលេសដៃចេញនាយចេញពីរមាត់ខ្លួនយ៉ាងក៏នាយនៅតែមិនព្រមប្រលែងទោះជាប្រឹងយ៉ាងណាក៏គ្មានប្រយោជន៍ឡើយព្រោះកម្លាំងគេមិនអាចឈ្នះនាយបានឡើយ
"ព្រូស!"
"អួយ..ហ្អឹកៗ"
"ឆាប់ចេញទៅ ចេញពីរបន្ទប់យើងឥឡូវនេះមុននឹងយើងទ្រាំលែងបាន"ដៃរបស់នាយក្រវាស់នាយតូចខ្លាំងៗធ្វើឲ្យរាងតូចដួលព្រូសទៅលើអដ្ឌ ចំណែកក្បាលបុកនឹងជញ្ជាំងមួយទំហឹងទើបធ្វើអោយក្បាលគេចេញឈាមមកតិចៗដោយសារតែការបុកទង្គិចយ៉ាងខ្លាំងនឹងជញ្ជាំង មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះនាយថែមទាំងដេញគេឲ្យចេញពីរមុខនាយទៀតផង
"ហ្អឹកៗ"ជីមីនងើយមុខមកមើលមុខនាយទាំងការខឹងស្អប់ចំពោះទង្វើរនាយនៅពេលនេះ
"នៅមើលស្អីទៀតមិចមិនឆាប់ទៅៗ!!"ឃើញថារាងតូចនៅសម្លឹងមុខខ្លួនមិនព្រមចេញទៅទើបនាយស្រែកគំហោកដាក់គាខ្លាំងៗដោយមិនមើលសភាពគេពេលនេះថាគេវេទនាប៉ុនណ្ណា ចំណែកឯជីមីនឮបែបនេះហើយគេមិនតបជាមួយនាយមួយម៉ាត់ទើបប្រឹងក្រោកឡើងទាំងឈឺពេញខ្លួនហើយរត់ចេញទៅបាត់
"ហេតុអីយើងត្រូវចិត្តល្អដាក់ឯងនោះ ឯងវេទនាបែបនេះយើងត្រូវសប្បាយចិត្តណាស់ទៅវិញទេ"ក្រោយពីជីមីនរត់ចេញទៅបាត់នាយកម្លោះយ៉ុនហ្គីដាក់បង្គុយលើពូកដកដង្ហើមធំមួយឃូសមុននឹងនិយាយ មែនហើយហេតុអីនាយត្រូវអាណិតគេចិត្តល្អដាក់គេនោះបើនេះគឺជាបំណងនាយសម្រាប់ហើយពេលដែលបានឃើញគេឈឺចាប់ ទោះជាឃើញសភាពគេវេទនាដូចជាអម្បិញមិញក៏ដោយក៏នាយមិនអាចចិត្តទន់បានឡើយ
"អ្នកប្រុសៗចង់ទៅណា?"មីនយូដែរជាអ្នកបម្រើឃើញចាហ្វាយតូចសភាពឈាមពេញក្បាលហើយរត់ចុះមកពីរខាងលើយ៉ាងត្រហេបត្រហប់បែបនេះហើយនាងក៏ប្រញាប់សួរទៅភ្លាម
"ហ្អឹកជួយខ្ញុំផង នាំខ្ញុំចេញពីរទីនេះផង"ជីមីនឮបែបនេះហើយក៏បែរមុខមកនិយាយជាមួយមីនយូដែរអ្នកបម្រើឲ្យនាងជួយខ្លួនចេញពីរទីនេះផងព្រោះគេខ្លាចណាស់ខ្លាចសភាពស្វាមីខ្លួននៅពេលនេះណាស់
