"បងមិនខឹងខ្ញុំទេហ្អេសកាលដែរខ្ញុំរត់ចេញ?"រាងតូចស្ដាប់ពាក្យនាយនិយាយហើយក៏ស្ងាត់បន្ដិចរួចហើយក៏សួរទៅនាយ នាយលែងខឹងគុំគេទៀតហើយឬបានជានិយាយបែបនេះ
"ខឹងតែ សំខាន់ពេលនេះយើងនឹកឯង"
"បងនៅមានចិត្តនឹកខ្ញុំដែរឬ?"ជីមីនគេដូចជាមិនជឿចិត្តនាយសោះទើបតែធ្វើបាបគេជិតស្លាប់រស់បែរជាមកនិយាយពាក្យថានឹកលាយជាមួយសម្ដីផ្អែមដាក់គេទៀត គិតថាគេនេះជាក្មេងដែរនិយាយលួងលោមបន្ដិចបន្ដួចក៏ចិត្តអ៊ឺចឹងឬទោះគេស្រឡាញ់នាយខ្លាំងក៏មិនបានងុបងុលដល់ថ្នាក់គ្មានដឹងខុសត្រូវឡើយ
"ហេតុអីឯងសួរផ្គើនយើងទៀតហើយ?"មើលនាយចុះគ្រាន់តែនិយាយបញ្ជួសប៉ុណ្ណឹងនាយក៏តាំងដំឡើងសម្លេងដាក់គេទៀតហើយទាំងដែរមិញនៅផ្អែមដាក់គេសោះតើឲ្យគេជឿសម្ដីនាយបានយ៉ាងមិចទៅ
"ខ្ញុំគ្រាន់តែសួរពីរចិត្តបង ប៉ុណ្ណោះថាបងនិយាយពិតឬអត់?"ជីមីនអោនមុខចុះទាំងដង្ហើមធំហើយនិយាយ គេគ្រាន់តែសួរអំពីរចិត្តនាយប៉ុណ្ណោះថាតើនាយនិយាយពិតឬអត់?
"អុប!"
"អឹម"គ្រាន់តែរាងតូចនិយាយចប់ភ្លាមនាយក៏ទម្លាក់បបូរមាត់លើបបូរមាត់គេជិត ខុសពីរអ្នកខាងលើជីមីនបានត្រឹមតែថ្ងូរក្នុងបំពង់កលើកដៃវាយខ្នងស្វាមីឌឹបៗដើម្បីឲ្យគេលែងបបូរមាត់គេវិញ តែទោះជាគេប្រឹងរើយ៉ាងណាក៏នាយមិនព្រមប្រលែងដាច់ខាត់នាយរឹតតែផ្គើនរុកអណ្ដាតចូលក្នុងក្រអូមមាត់គេល្បួងយកភាពផ្អែមល្ហែមពីរមាត់ភរិយា រហូតទាល់តែអ្នកខាងលើវង្វែងនឹងការពង្វក់របស់នាយក៏តបទៅវិញយ៉ាងសមចិត្ត
"អ្ហាស!"រាងតូចភ្លាត់សម្លេងមកដោយសារតែដៃរបស់យ៉ុនហ្គីលូកចូលក្នុងអាវរបស់ខ្លួនហើយច្របាច់ដើមទ្រូងគេលែងពេញៗដៃតាមតែចិត្ត
"វឹប"
"...?"ជីមីនច្រានទ្រូងនាយចេញភ្លេតហើយបើកភ្នែកធំៗ សម្លឹងមើលមុខនាតដោយថ្ពាល់ឡើងពណ៍ផ្កាឈូក យ៉ាងគួរឲ្យស្រឡាញ់ យ៉ុនហ្គីឃើញហើយនាយក៏ទាញ់ចញ្ចឹមចូលគ្នាមិនយល់ពីរគេៗកើតអីនាយកំពុងតែមានអារម្មណ៍ផង
"កើតអី?"
"របស់បង..."រាងតូចមិនហ៊ានបង្ហើយដោយសារតែប្អូនប្រុសរបស់នាយវាងើបឡើងធ្វើឲ្យប៉ះពាលទៅនឹងគូទគេ ដូចឆ្នេះហើយបានជាធ្វើឲ្យរាងតូចភ្ញាក់ផ្អើល
