Phoenix

٢٨. همين

مرد برگشت و بكهيون، چانيول رو ديد كه كلاه هوديشو روي سرش انداخته.

چانيول با اون صداي بم و دوست داشتني اش گفت:"منم بك... چانيول..."

بكهيون لبخند زد.

در رو باز كرد و به چانيول اجازه ورود داد. نيم نگاه مشكوكي به راهرو ساختمون انداخت و در رو بست.
چانيول با لبخند زيبايي بكهيون رو بغل كرد. كه باعث شد بكهيون يكم شوكه بشه. خيلي وقت بوده كه به خاطر پروژه درسي چانيول، ارتباط قبل رو نداشتن. و خب، در آغوش كشيدن چيز عادي بينشون نبود. ولي بكهيون اون آغوش رو دوست داشت و طبيعتا اعتراضي هم نميكرد.

بكهيون خواست چانيول رو متقابلا در آغوش بكشه كه ناگهان متوجه شد تفنگ دستشه. چشماش گرد شد و سريع از آغوش چانيول بيرون آمد. چانيول اول كمي با تعجب به بكهيون نگاه كرد، ناگهان متوجه تفنگ در دست هاي بكهيون شد و با چشمان گرد شده گفت:"بك... ميخواي منو بكشي؟"

بكهيون با خنده معذبي گفت:"اوه... نه... اين... امم... همينجوري دستم بود..."

سپس سريع تفنگش رو پشت سرش پنهون كرد و گفت:"يه لحظه..."

بكهيون به اتاقش رفت و تفنگ رو سر جايش گذاشت و پيش چانيول برگشت.

چانيول با خنده گفت:"بنظر ميرسه چند وقت بوده از تفنگه استفاده نكردي... براي همين تفنني باهاش تو خونه ميگردي!"

بكهيون خنديد. چانيول گفت:"مرغ سوخاري ميخوري؟... دعوت من؟"

بكهيون گفت:"خوشحال بنظر ميرسي... پروژه ات چطور شد؟"

چانيول با ذوق گفت:"خب... بهترين پروژه كلاس مال من بود..."

بكهيون خنديد و سرش رو تكون داد. ميدونست كه چانيول خيلي سخت تلاش كرده. چانيول لياقت اينو رو داشت. بكهيون حالا با نگاه كردن به چانيول يه جورايي داشت به فرند زون بودنش عادت ميكرد و دوستانه براش خوشحال ميشد. البته اينجوري نبود كه هنوزم نخواد اونو ببوسه يا هر چي، ولي احساس ميكرد با همين كه فقط دوست چانيوله هم ميتونه كنار بياد.

چانيول گفت:"خب... مرغ سوخاري يا پيتزا؟"

بكهيون تقريبا داد زد:"مرغ سوخاري!"

چانيول زنگ زد و آدرس خانه بكهيون رو داد كه مرغ سوخاري بيارن.

بكهيون به چانيول نگاه كرد. احساس امنيت ميكرد. با اومدن چانيول انگار همه ترساش فرو ريخته بود. اين قضيه هيچ ربطي به كراشش روي چانيول هم نداشت. وجود داشتن اون پسره ي خرخون و گولاخ بهش احساس امنيت ميداد و دلش ميخواست فقط بقيه زندگيشو توي آغوش گرم و امنش باشه.
لبخند پهني زد.