Phoenix

٧١. يك قتل ديگر

در آغوش جونگين، هيونا به خواب رفته بود. جونگين همون طور كه هيونا توي بغلش بود به آرومي تاب ميخورد. كيونگ سو روي تاب كنار جونگين نشسته بود و تاب خوردن جونگين رو تماشا ميكرد. ميدونست جونگين ناراحته. كوچيك ترين چيزها درباره هيونا جونگين رو در هم ميشكوند.

جونگين خيلي آروم گفت:"نميخواي برگردي خونه؟"

كيونگ سو نگاهش رو به هيونا دوخت و گفت:"هوا سرده... هيونا رو ببر داخل خونه..."

جونگين از روي تاب بلند شد و به سمت ساختموني رفت كه در ارن زندگي ميكرد. كيونگ سو هنوز نگاهش روي هيونا بود. هيونايي كه بينهايت شبيه پدرش بود. يعني جونگين موقع خواب اينجوري ميشد؟

جونگين هيونا رو روي تختش خوابوند و پتو اش رو روي اون كشيد، خيلي آروم پيشوني. هيونا رو بوسيد، سپس از اتاق هيونا خارج شد. كيونگ سو توي سالن نشسته بود. جونگين در اتاق هيونا رو با كم ترين صداي ممكن بست. بدون اينكه به كيونگ سو نگاه كنه به سمت بالكن رفت و دوباره پرسيد:"نميخواي بري خونه؟"

كيونگ سو پشت سر جونگين وارد بالكن شد. دقيقا ميدونست جونگين به چه دليل كوفتي اي اونجاست. نخ سيگار رو از لاي انگشتاي جونگين بيرون كشيد و گفت:"شدي شبيه دودكش!"

جونگين خنديد و گفت:"اين تشبيه رو يبار بكهيون درباره تو گفت!"

كيونگ سو اخم كرد:"من يه بچه ٤ساله ندارم."

جونگين جعبه سيگارشو توي جيبش گذاشت. كيونگ سو گفت:"با من حرف بزن...يك هفته هست تو خودتي..."

جونگين به آرومي با پاش ضرب گرفته بود. بالاخره گفت:"نگران هيونا هستم... همين..."

كيونگ سو پلكاشو به هم فشار داد و گفت:"همه بچه ها تو مهد كودك دعواشون ميشه.... اين تقصير تو نيست..."

جونگين كه سرش رو پايين انداخته بود گفت:"ميدونم..."

كيونگ سو دستش رو روي گونه جونگين گذاشت و نگاه جونگين رو روي خودش گذاشت و گفت:"هي... همه چيز درست ميشه... تو پدر خوبي هستي و ميدونم كه داري همه تلاشتو ميكني..."

جونگين نفس عميقي كشيد و بالاخره تونست لبخند كجي بزنه. كيونگ سو با لبخند گفت:"خوبه..."

سپس مكثي كرد و ادامه داد:"ميذارم بغلم كني..."

جونگين خنديد و گفت:"نه، مرسي..."

ابروهاي كيونگ سو بالا رفت و با تعجب گفت:"مطمئني؟..."

جونگين گفت:"از چيزهاي نصف نيمه خوشم نمياد... ترجيح ميدم كل وجودتو داشته باشم تا يه قسمتشو..."