OYUNBAZ 7 TUTSAK 1 ÖLÜ (+18)

BÖLÜM 13• GÜN 9''

Herkese selam!

Bol Ölüm diyaloglarıyla dolu, o beklenen kutsal bölüm geldi! Bilin bakalım bölümün içinde ne oluyor? 

İyi okumalar!

• • •

Afra Ahsen Çakmak / Tutsak 7

9 Mayıs 2021

Ondan korkmayan kişi sadece ben değildim.

Tuhaftı. Saatler ilerledikçe aynı şekilde oturmaya devam ettik. Aramızdaki atmosferi adlandırmak benim için imkansızdı. Yine de kendi içimde buna bir isim bulmaya çalışırken verdiği hissi tarif edebilecek kelimelere yaklaşmayı biraz olsun başarmıştım. Sanki aramızdaki mesafe, bu kirli sırrın ortaya çıkışıyla birlikte kapanmıştı. Öğrendiğimiz şeyler korkunçtu fakat aynı zamanda gerçekti. Bu gerçeğe yedimizin birden sahip oluşu ise aramızda tuhaf bir bağ oluşturmuş gibiydi.

Bu bağı göremiyordum ama hissedebiliyordum.

Mete'nin yaptırdığı şey korkunçtu. Evet, korkmak için bunu sürekli tekrar ediyordum fakat korkamıyordum. 

Ya bunu yapmasaydı ne olurdu? Belki başka bir sefer daha yaşanacak ve adam tekrar kaza yapacaktı. Belki çok daha kötüsüne bulaşacaktı. Hapisten çıkmak için ödediği bedel belki onu bağlantılı olduğu kişilerin batağına daha çok batıracaktı. İhtimaller sonsuzdu ve Ölüm'ün canını aldığını iddia ettiği adamın hikayesini bilmiyorduk. Hikayesini bilmezken nasıl oluyor da hak ettiğini düşünebiliyordum?

Ben kimdim de bir insanın yaşamını alıp almamaya ahlaki değer biçebiliyordum?

Korkmak istiyordum. Tüm kalbimle. Mete'den iğrenmek, yaptıkları karşısında dehşet duymak, ondan kaçınıp bana verilen lanet odada çığlık atmak istiyordum. Oysa tuhaf bir tatmin duygusundan başka hiçbir şey hissedemiyordum. Bu hisler bende çığlık atma isteği uyandırıyordu. Kendime bunun uykusuzluğumdan kaynaklı olduğunu söyleyip bir teselli arandım fakat bu teselli kısa süreliydi. Ölüm uyumama izin verdiğinde, uyuyup uyandığımda yine aynı şeyi düşünürsem ne olacaktı?

Neden korkmadığım için kendi üstüme bu kadar gidiyordum?

Cevapları bulmak imkansızdı. Belki de zihnim kendini uykunun eşiğine bırakmamak için oyalanacak bir şeyleri ararken bunlara tutunmuştu. Ruhum için adrenalin takviyesi gören bu gerçekler beni uyuşukluğumdan kurtarmıştı. Gözlerim açık kalmaktan yanıyordu ve bedenimin üzerinde ezici bir yorgunluk vardı. Yine de gözlerimi uzun süre kapalı tutmamayı başardım.

Gün yine aynı şekilde geçti. PES kapışmaları, koltukta içi geçmiş gibi duran Gökhan ve Egemen, düşünceli bir şekilde duran Kutay, oyun konsollarını ele geçirmiş Sarp ve Çağrı... Çoğu zaman gözlerimiz televizyonun ekranında takılıyor ve öylece kalıyordu. Sarp'ın oyunla ilgili söyledikleri memnun olduğum bir gürültü yaratıyordu fakat söylediği kelimeler bir kulağımdan girip diğerinden çıkıyor, ben kelimeleri anlamlandıramadan bu gerçekleşiyordu. 

Mete anlattıklarından son kez bahsederken, "Bana bunu anlattırmasının iki nedeni olabilir," demişti dalgın bir şekilde. "Bu bir suç itirafıydı. Buradan kurtulabilmeyi hayal ederken dışarı çıktığımızda hayatımızın bittiğinden emin olmamızı istiyor. Bu kayıt yayıldığı sürece iş bulmamın imkanı yok. Ki eminim bu sözleri doğru yere ulaştırmanın da bir yolunu bulur." Düşünceli bir şekilde silahlardan birine bakmıştı. "Bizi bırakmayacağı için bu sorun değil."