OYUNBAZ 7 TUTSAK 1 ÖLÜ (+18)

BÖLÜM 25• GÜN 29

Selam! 

Aşağıya medyadaki şarkıda sevdiğim bir kısmı bırakıyorum. Kitabı ya da bir karakteri yansıttığını düşündüğünüz yere emoji bırakabilirsiniz ♥

[Seni sevmeye çalıştım ama tipim değilsin

Rol yapmaya çalıştım ama doğru hissettirmiyor

Senin bir numaran olmak

Daha iyi bilmeliydim, sakin kalmaya çalıştım

Hayır diyemediğim için aptal olduğumu söylüyorsun

Bir numara

Bana bir hayvanmışım gibi davrandın

Bana bir hayvanmışım gibi davrandığın

Güzelce soruyorum, bana istediğimi ver

Nazikçe soracağım, bana istediğimi ver]

Keyifli okumalar!

• • •

Afra Ahsen Çakmak / Tutsak 7

29 Mayıs 2021

Bu eve tıkılıp kalalı neredeyse bir ay olmak üzereyken o sabah bir şeyleri farklı yapmaya karar verdim.

Dün gece boyunca odamı karış karış aramış ve bir ipucu bulmaya çalışmıştım. Elbette hiçbir şey bulamamıştım. Durum böyle olunca bir çıkış yolu aramak için her şeyi yaptığımı fark ederek rahatlamıştım. Bir çıkış yoktu. O zaman elimdeki durumu değerlendirmeliydim.

Her saatimizin acınası bir rutine dönüştüğü bu evde yeni bir şey yapmak elbette zordu fakat değiştirebileceğim bir şey vardı. Her sabah kendimi tedirgin ve korunmasız hissettiğim için Kutay'ı bekliyordum. O nazik ve anlayışlıydı. Kanım en hızlı ona kaynamıştı. Evde baskıcı bir karakter olarak öne çıkmasa da düzeni yöneten lider oydu. Ve içten içe, erkeklerle dolu bu evde Kutay'ı koruma olarak görüyordum. Sadece içgüdüseldi bu.

Zil çalmadan zihnimin beni uyandırmasına izin verdim. Tuvalet ihtiyacımı karşıladım. Yüzümü yıkadım. Kabarıp berbat görünmek için kendi kendine yemin etmiş saçımı sıkıca iki tarafımdan örüp omuzlarımın üstüne attım ve uçlarını elimde olan farklı renk tokalarla bağladım. Giyecek çok kıyafet çeşidim olmadığı için yine en rahat edebileceğim kıyafetleri giydim. Yaza girecek olmamıza rağmen tuhaf bir şekilde soğuk olan ev için siyah, uzun kollu ve bol bir şey bulamadığım için bir eşofman altı. Yine belime kapüşonlunun kollarını sardım.

Telefon titrediğinde kapıyı açmak üzereydim. Evin zili kulaklarımın içinde gürültüyle çalarken telefona uzandım ve ekrana baktım.

Ölüm: Günaydın sevgili tutsağım. Küçük bir görevle başlamak ister misin güne?

"Şimdi mi?" dedim susuzluktan pürüzlü çıkan sesimle. "Odadan çıkmayayım mı?"

Ölüm: Belinde sardığın şeyi bırak. 

Omuzlarım gerilirken yanağımın içini ısırdım. Ardından tek kelime etmeden belime bağladığım kapüşonluyu çözdüm ve dolabın içine gelişigüzel bir şekilde koydum. Çenemi dikleştirip kameralardan birine bakarken, "Oldu mu?" diye sordum soğuk bir sesle.