OYUNBAZ 7 TUTSAK 1 ÖLÜ (+18)

BÖLÜM 50• GÜN 44

BU BÖLÜM 1. KİTAP/ 1. SEZON FİNALİDİR.

2. SEZON/ 2. KİTAP BURADA DEVAM EDECEKTİR!

🎵Taylor Swift- Haunted Karakterleri yansıttığını düşündüğünüz yerlere yazmayı unutmayın ♥

[Sen ve ben hassas bir çizgide yürüyoruz
Bunca zamandır bunu biliyordum
Ama asla bunca zamandır onun kırılışını görmek için yaşayacağımı düşünmezdim

Hava kararmaya başladı ve her şey çok sessiz
Ve şu anda kimseye güvenemem
Ve bugün bunlar sana büyük bir hataymış gibi geliyor

Nefesimi tutuyorum
Seni tekrar kaybetmeyeceğim
Bir şey gözlerini duygusuzlaştırdı

Hadi ama, beni böyle bırakma
Seni çözdüğümü düşünmüştüm
Bir şey korkunç bir şekilde ters gitti
Tüm istediğim sensin

Sen gidince nefes alamıyorum
Artık geri dönemem, aklımdan çıkmıyor
Orada durdum ve öylece uzaklaşmanı izledim
Sahip olduğumuz her şeyden
Ama söylediğim her kelime anlamını hala taşıyor

O, acımı götürmeye çalışacak
Ve sadece o beni gülümsetebilir
Ama başından beri onun yerinde senin olmanı diliyorum

Nefesimi tutuyorum
Seni bir daha göremeyeceğim
Bir şey hiçliğe tutunmamı sağlıyor

Biliyorum...
Biliyorum...
Sadece biliyorum...

Gitmedin.

Gitmiş olamazsın, hayır.]

UYARI: Hassas ögeler içermektedir. Psikolojisi sağlam olmayanların ve hassas düşüncelere sahip olanların okumaması önerilir.

Keyifli okumalar!

• • •

Ölüm

13 Haziran 2021

00.10

Su sesi kesileli çok olmuştu.

Ölüm'ün ve bir ekranda görüntüsü açık olan Dokuz'un kulaklarını dolduran tek şey hızlı nefeslerdi. Ölüm'ün önünde açık duran, banyodaki üç ayrı kameradan sağlanan görüntüde sesli nefeslerin sahibi gözükmüyordu. Duşakabinin etrafını saran beyaz örtü buna izin vermiyordu.

Duşakabinin içinde olan kişi dışında Ölüm'ün banyoda ilgilendiği hiçbir şey yoktu. Gözleri telefonun olduğu kirliler sepetinin üzerine kayınca çenesi gerildi. Kıza istediği an kelimeleriyle ulaşamayacağı düşüncesi, liman olmayan bir denizde yanaşacak yer arayan bir gemi hissetmesine neden oluyordu. Sanki bir çıkmazdaydı ve ona ulaşamadan, derin, uçsuz bucaksız bir hiçlik tarafından içine çekilmeyi bekliyordu.

Ölüm bir elini maskesinin yanağına yaslamış bir şekilde önündeki ekrana bakarken tırnaklarını uygun bir ritimde masasının üzerinde hareket ettiriyordu. Ne yazık ki çıkan ardışık sesler umduğu gibi zihnini sakinleştirmeye yaramıyordu. Düşünceleri ve zihninde dolananlar çoktan çözülmesi imkansız bir düğüm halini almıştı.

Duşakabinin içinde her şey yolunda mıydı? Tutsağı uzun zamandır duşakabinin içindeydi ve onu, bunun için suçlayamazdı. Ölüm'ün yanına geleceği düşüncesiyle paniklemiş olmalıydı. Ve de korkmuş. Ben de korkuyorum, diye düşündü Ölüm parmaklarını hareket ettirmeyi bırakırken. Karşına çıkmaktan ben de korkuyorum.