OYUNBAZ 7 TUTSAK 1 ÖLÜ (+18)

BÖLÜM 38• GÜN 35

🎵 Cloves- Don't Forget About Me Karakterleri yansıttığını düşündüğünüz yerlere yazmayı unutmayın ♥

[Eğer düşersem, çekip çıkarabilir misin beni?
Seyrediyorsun... Bu doğru değil mi?
Ve ben yorulduğumda... Uzanır mısın benimle birlikte?
Kafamın içinde sensiz uyuyabilir miyim?

Sensiz çukurlar var ruhumda
Bırak dolsun suyla

Her nereye gittiysen
Nasıl, nasıl, nasıl?
Sadece beni unutmadığını bilmeye ihtiyacım var

Zamanın içinde kayboldum ve tek ihtiyacım çok fazla sevgi
Sonra bir gün ölmüş olacağım
Umarım iyisindir, çünkü yaprakları serdim ama
Görebileceğimizden fazlası var mı?
Benim için cevaplar mısın?

Sensiz... Yalnızım.

Ve ilerleyemiyorum.]

Keyifli okumalar!

• • •

Ölüm

İstanbul, 4 Haziran 2021

İstanbul'un gecesi o gece diğerlerinden farklıydı.

Ölüm kafasını geriye yatırdığında yıldızları görebiliyordu. Binaların ve bulutların arasına saklanmamıştı yıldızlar. Açıktaydılar. Binalara hapsolmuş insanlar eğer camlarına çıkarsa ve yeterince isterse yıldızları görebilirdi. Yıldızlar bu içi kötülükle dolu kocaman şehirde onlara yol gösterebilirdi.

Elini göğe doğru kaldırdığında elinin gölgesi yüzüne düştü. Dudaklarını bir şey diyecekmiş gibi araladı fakat konuşmadı. Yıldızlara öfkeliydi. Çünkü... Geçmiş yüzündendi. Bir kız geçmişte evine hapsedilmiş gibi hissederken cama çıkmıştı. O kız yıldızları görememişti. Gördüğü tek şey telefonun ışığıydı.

O kız şimdi yıldızlara bakmak için bile cama yanaşmıyordu. Odasındaki parmaklıklı pencerenin yanına hiç gitmemişti. Kendisine ışık aramayı bırakmıştı çünkü onu karanlıkta yalnız başına bırakmışlardı.

Kız kafasını kaldırıp yıldızlara baksaydı Ölüm'ü anlayabilirdi. En azından Ölüm böyle düşünüyordu.

Sana özel seçtim, diye düşündü onlarca yıldız ona göz kırparken. Gök orada daha temiz olur ve bulutlar kolayca dağılır. Yıldızlarını parmaklıklar arasından görebilirdin.

Elbette kızın bunu yapmaması için birçok nedeni vardı. Yıldızlarla döşenmiş olsa da kafes, kafesti ve o, kafesin içinde bir kelebekti. Kanat çırpmayı denese belki yıldızlar ona kafesin varlığını unutturabilirdi fakat büyük bir engel vardı bunun için.

O kelebeğe uçmayı unutturmuşlardı.

Elini yavaşça indirdi.

"Kanadı kırık, minik kelebek," diye mırıldandı. "Ölmene çok az kaldı."

Yıldızların ve ayın ışığı yüzünün çukurlarına yansırken hiçbir şey düşünmeden göğe bakmaya devam etti. Sonra çenesini indirdi ve sokağın ortasında duraksadı. Gece olmasına rağmen boş olmayan sokakta etrafından insanlar geçiyordu. Elini ceketinin cebine attı ve parmaklarıyla bir sigarayı kutusundan çekip çıkardı. Dudaklarına yerleştirdi. Çakmağın ateşi karanlığın içinde parlarken sigaranın ucunu yaktı.