OYUNBAZ 7 TUTSAK 1 ÖLÜ (+18)

BÖLÜM 20• GÜN 17'

Hoş geldiniiiz!

[Seninle düşüncelerimize

Bir delik açmak için

Geceleri beraber zirveye yürüyüş yapardık

Ve karanlık açıldı, atla ya da öl. 

İktidar altında yöneten gözler]

Keyifli okumalar!

• • •

Afra Ahsen Çakmak / Tutsak 7

17 Mayıs 2021

Ses gitti.

İlk başta orada olup olmadığından, duyduğum şeyin gerçek olup olmadığından emin olamadım. Yerini başka fısıltılar ve konuşmalar doldururken duyduklarım sadece bir rüyaymış gibi hissettirdi. 

"Ah, sanırım uyandı."

Gözlerimi araladığımda bana doğru uzanmış bir el gördüm.

Hatları bulanıktı. Görüşüm netleşince ise bu elin bana ait olduğunu fark ettim. Sanki bir şeyi kavramak, kaçıp gitmesini izin vermek istemiyormuş gibi elimi boşluğa doğru uzatmıştım. Oysa öyle bir şey, öyle biri yoktu. Elim havayı kavramaya çalışıyordu.

Gözlerimi kırpıştırınca etrafımda toplanmış endişeli yüzleri fark ettim. En yakınımda olan Kutay'ın gerilmiş yüz hatlarıydı. Hepsinin yüzünde tuhaf bir ifade vardı. Oysa gözlerim kapalıyken fısır fısır konuştuklarından emindim. Şimdi ses çıkaran tek şey çalan alarmdı.

"Ben... Ne oldu?" diye sordum güçlükle. Boğazım kurumuştu.

Egemen'in gözleri rahatsız edici bir dürüstlükle gözlerime odaklandı. "Bir şey söyledin," dedi düşünceli bir sesle. "Elini uzatıp, 'Beni kurtar,' dedin."

Aceleyle elimi geri indirirken derin bir nefes alıp yatırıldığım yumuşak koltuktan doğruldum. Diğerleri bana alan tanımaya çalışarak geriye doğru çekildi. Net görebildiğimi ve artık başımın dönmediğini fark ettim. Dilimle dudaklarımı nemlendirip birkaç düzenli nefes aldım. "Rüya gördüm."

"Günaydın!" diye şakıdı Çağrı yüksek sesle. Sesi çalan alarmı bastıramamıştı. "Hadi şimdi odalarımıza gitmeye ne dersiniz? Ölüm belamıza kaymadan falan."

Çalan zil kulağımda daha gürültülü bir hal alırken temkinle ayağa kalktım. Kutay destek olmak için bana tutacak gibi olsa da bunu yapmasına izin vermedim ve doğruldum. "Çok özür dilerim," dedim aceleyle. "Aniden kalkınca gözüm karardı. Kaç dakikadır baygınım?"

"Bir dakika bile olmamıştır," dedi Kutay yüzümü süzerken. Bir dakikalık bir baygınlıkta mı rüyaya benzer bir şey görmüştüm? "Bir dahakine dikkat etmeye çalış. Göz kararması için yarın birkaç tavsiye veririm." Duraksadı. "Kendini iyi hissediyorsan odalara geçelim. Zil sesi gittikçe artıyor ve ilk defa odaya geçme konusunda bu kadar geciktik."

"Çok özür dilerim," diye tekrar ettim. Kanın yanaklarıma hücum ettiğini, yanaklarımın yandığını hissedebiliyordum. Bir şeyi bulmanın heyecanıyla mı bayılmıştım yoksa gerçekten gözlerim mi kararmıştı? Bilmiyordum. Kafamı hızla sallayıp etrafa bakandım. Gözlerim düştüğüm yerde duran kitaba çevrildiğinde hızla gidip kitabı yerden aldım. Kitap ince olduğundan yere düştüğü gibi kapanmıştı, sayfaları açık kalmamıştı.