1 KIZ, 6 ERKEK, ÖLÜMCÜL BİR EV. Afra'nın diğer tutsaklardan dört farkı vardı:
Birincisi, bir kız olmasıydı.
İkincisi, tutsak alınan son kişi olmasıydı.
Üçüncüsü, Ölüm'ün gözdesi ve favori oyuncağı olmasıydı.
Dördüncüsü ise... Ölüm'ün telefon ve göre...
{ Nefes almak acı veriyorsa pencerenin birini aç Zihnin gitmek istiyor ama gidemezsin Burası mutlu bir ev Burada mutluyuz
Geceler gündüzlerden çok daha hızlı geçiyor Aynı kıyafetler, gündüz vardiyasına hazır değilsin Burası seni yakacak }
İyi okumalar ♥
• • •
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
• • •
Afra Ahsen Çakmak / Tutsak 7
10 Ağustos 2021
Ölüm bir gün boyunca bize ulaşmamıştı.
Sıra Egemen'deydi fakat ona hiçbir soru sormamıştı. Benimle de konuşmamıştı. Üstelik Egemen'in bana geçmişiyle ilgili söylediklerini ve yakınlaşmamızı görmüş olmalıydı. Yine de hiçbir müdahalede bulunmamıştı. Sanki köşeye çekilmiş olacakları bekliyordu.
Ölüm'ün kelimelerden uzak geçen bir günümüzde sadece gergin bir şekilde beklemiştik. Gökhan kitaplara odaklanamıyor gibiydi. Sarp bir kere oyun oynamayı teklif etse de gergin bir topluluktan ret cevabı aldığında sessizleşmişti. Kutay duvara çizim yaparken tuhaf şeyler çizmeye başlamıştı. Anlamını çözemiyordum fakat gördükçe içim kararıyordu.
Sonun geldiğini hepimiz hissediyorduk. Bizi nasıl bir sonun beklediğini ise bilmiyorduk.
Çağrı, "Sona sen kaldığına göre senden korkunç bir şey çıkacak olmalı," demişti Egemen'in yüzüne. Yüz ifadesi ciddiydi. Onu böyle nadiren görürken son zamanlarda Çağrı'nın ciddi konuşmaları iyice artmıştı. "O sormadan konuşsan en azından boş boş beklemeyiz. Ölüm'ün annesinin sevgili falan mıydın? İntihara teşvikten kötü ne olabilir ki?"
Kutay üzerine laf atılınca sadece alayla gülmüştü. Sinirinin bozulduğu ise belliydi. Yine de yorum yapmamıştı.
"Geçmişimde korkunç olan hiçbir şey yok," demişti Egemen ona uzun uzun baktıktan sonra. "Neden sona kaldığımı da bilmiyorum. Geniş ağzını kapatıp sesini kessen iyi olur."
Egemen'in yüzünü bir süre izlemiştim fakat dönüp bana bakmamıştı. Onu diğer tutsaklardan fazla tanıdığımı biliyordum. Yine de bu yeterliymiş gibi hissetmiyordum. Bana tahmin edemeyeceğim şeyler söylüyor fakat daha fazlasını anlatmaktan kaçınıyordu.
Ve benden kaçıyordu.
Onu tek yakalamayı kollarken buna asla izin vermemişti. Tuvalete sadece ben su içmeye gittiğim zaman gitmişti. Bunun dışında gözü açık bile durmamıştı. Koltukta güzel güzel uyumuştu. Her durumda uyuyabilmesini garipsememiştim çünkü geceleri odamda uyuyamadığım için ben de o uyuyunca kestirmiştim.
