OYUNBAZ 7 TUTSAK 1 ÖLÜ (+18)

BÖLÜM 66• GÜN 93'

Medya: Kutay (Kutay'ın modeli değişti, instagramda baya dedikodusunu yaptık, burada da yapalım)

🎵 People You Know - Selena Gomez

{
Bugünlerde daha da uzaklaşamazdık
Diğer tarafta olmak nasıl hissettiriyor?
Seninle israf olan çok fazla gece var
Bundan nefret ediyorum, keşke geri alabilseydim, çünkü

Eskiden yakındık ama insanlar dönüşebilir
Tanıdığın insanlardan tanımadığın insanlara
Ve en çok acıtan şey insanların dönüşmesi
Tanıdığın insanlardan tanımadığın insanlara

İyiyken yanıyorduk
Şimdi kül ve toz soluyorum
Hep daha yükseğe çıkmak istiyorum
}

İyi okumalar ♥

• • •

Afra Ahsen Çakmak / Tutsak 7

1 Ağustos 2021

Ölüm, Kutay'ın öldüğünü söylemişti.

Yalan söylemişti.

Kutay'ı canlı görmek kadar, Ölüm'ün yalan söylemesi de beni şaşırtmıştı. Buna neden şaşırdığımı anlayamıyordum. Dediği çoğu şeye inanmıyorduk. Ondan çok birbirimize güveniyorduk. Yine de birimizin öldüğü sözünü kesin bir şekilde söyledikten sonra bunun tersinin çıkması şaşırtıcıydı. Böyle bir konuda yalan söyleyebileceğine inanmamıştım.

Ölüm eskisi gibi değil. Yalan söylemeye başladı.

Sabah Ölüm olmadığını iddia eden kişi onun hassaslaştığını söylemişti.

Bence... Aynı zamanda değişmişti de.

Kutay'ın ölmemesine karşı dehşete düşmemiştim. Bir yanım bunu bekliyordu. Bir yanım ise insanların ölmesi, gitmesi düşüncesine alışıktı. Hayatım boyunca etrafımda olan çok kişi olmamıştı. 

Üzülme ya da memnun olma kısmına gelince... Ne düşüneceğimi bilmiyordum. 

Bakışlarımı mutfakta gezdirirken diğerlerini inceledim. Çağrı kalçasını tezgaha yaslamıştı. Kutay'ı inceliyordu. Hemen yanında Sarp bir elini tezgaha dayamış bir şekilde duruyordu ve duruşu onun her an bayılabileceğinden endişelenmeme neden olmuştu. Sarp'ın yanında kollarını kovuşturmuş bir şekilde Kutay'ı inceleyen Gökhan vardı. Siyah saçlarının ucu gözlerini biraz olsun örtse de onu kafasında tarttığından emindim. Gökhan'ın hemen yanında, benim ön çaprazımda Mete vardı ve yüzünü göremiyordum. Sadece geniş sırtı görüşümün bir kısmını kapatıyor ve önümde kalkan görevi görüyordu. Sol çaprazımda ise Egemen vardı. Kutay'ı ikisinin omuzları arasından görebiliyordum.

Kimse konuşmadı. Benim eve dönüşümü düşününce bu tuhaftı. Benim öldüğüme kesinlikle inanmışlardı ve ben döndüğümde, beni neşeyle karşılayanlar olmuştu. Şimdi ise içeride sadece zamanın canını acıtan bir sessizlik vardı. Bunun Kutay'ın canını yakıp yakmadığını anlamak için yüzünü inceledim fakat yüzündeki ifadesizlikten hiçbir şey okuyamamıştım. 

Bu da başka bir maskeydi.

Kim olsa... Kim olsa canı yanardı. Mezardan çıkmış birinin sessizce karşılanması bir ölünün çürümüş sayılan kalbini bile incitirdi.