Stuck At The 9th Step

CHAPTER 47 : AIRPORT

#SAT9S

DEDICATED TO : Faith Pammati

CHAPTER 47 : AIRPORT

The girl has guts but I can't tell if it's due to her visceral drives. Though, she's very effective because she could annoy me in a blink. Her self-assurance is unbelievable. I wonder where she gets that.

"What made you so confident? What if it's true?"

Tinaasan niya ako ng kilay habang nakangisi. She's obviously mocking at me which makes me more irritated.

"You're invading a wrong territory, Mister. Don't you think your questions are too personal? Mukhang naliligaw ka ata." Nilagay niya ang kanyang kamay sa likod at tinitigan akong mabuti. "Na-try mo na bang itanong sa sarili mo ang mga tanong na 'yan? Baka makita mo ang sagot."

I clenched my teeth. "What do you know?"

She shrugged her shoulders. "Marami. Mas marami sa nalalaman mo."

Natigilan ako. "Anong ibig mong sabihin?"

"Ba't ko sasabihin? Close tayo?" Naglakad siya at lumampas sa akin. "Mind your own issues, Mister. Ilagay mo ang sarili mo sa tamang lugar para hindi ka magmukhang tanga. And oh, huwag ka mainis. Ikaw ang nagsimula, di ba?"

Then, she left. Lumingon ako at pinanuod siyang papalabas ng building. Damn girl. A satiric type with awful attitude. Not a good replacement for Rhea. Anong nakita ni Ren sa tulad ni Georgia? What made him chose a girl who's not even as good of his previous? The comparison is imbalance. He's a fool.

I dismissed the thoughts from my mind. The questions are still unanswered. I think it's better to leave it that way. Walang sasagot no'n para sa akin. Why am I curious about them anyway?

Ilang sandali pa akong naghintay sa lobby bago ako nakatanggap ng text mula kay Rhea.

Rhea : Pababa na ako.

I replied immediately.

Me : I'll wait here in the lobby.

Ilang sandali lang ay nakita ko na siyang palabas sa elevator. Tumayo ako sa kinatatayuan ko. Bumagal ang paglalakad niya nang makita ako. Napabuntong hinina na lang ako sa kanyang reaksyon. I walked towards her.

"Hey." Nilagay ko ang aking kamay sa magkabilang bulsa ng aking pantalon. Napaiwas siya ng tingin at napakagat sa kanyang labi.

"Hi." Huminga siya nang malalim. "Saan tayo mag-uusap?"

"I thought we'll have lunch?"

"P-pwede bang yung malapit lang dito sa building? Marami pa kasi akong naiwang trabaho."

I don't know if she's just making an excuse. Pinalagpas ko na lang. Gusto ko talaga siyang makausap at ayokong palampasin ang pagkakataon na 'to.

Akma akong sasagot nang mahagip ng tingin ko ang lalaking papalabas ng elevator. Napatuwid ako ng tayo. Sinundan ni Rhea ang tingin ko kaya nakita niya rin si Ren. Agad akong nagsisi sa ginawa ko.

Malamig na tingin ang pinukol sa amin ni Ren ngunit nagulat ako nang huminto siya sa harap ni Rhea. Nagpanik si Rhea at agad na inabot kay Ren ang naka-rolyong papel na hawak.

"H-Here. Ito yung panibagong draft. You said you wanna see it."

Tumango si Ren. "Thanks." Iyon lang at iniwan niya na ulit kami. Mukhang wala siyang kainte-interes na makipag-usap kay Rhea. Bago siya tumalikod ay tinapunan niya ulit ako nang malamig na tingin. Naningkit ang mata ko. Hindi pa rin ako nakababawi sa huling engkwentro namin.