Stuck At The 9th Step

CHAPTER 78 : INSTEAD

#SAT9S

DEDICATED TO : ALYSSA DELFIN

CHAPTER 78 : INSTEAD

Sandali siyang natigilan. Bumaling si George sa phone niyang hinagis ko sa kama saka ko nakita ang pagkabahala sa mukha niya. Muli siyang lumingon sa akin. Tinitigan ko siyang mabuti.

"I was about to tell you what happened last night."

Unti-unting umawang ang bibig ko. "You were out last night?" Nalaglag ang balikat ko nang tumayo siya. "Then, why didn't you tell me?"

"It was an old issue about myself. Nangyari 'yon bago pa kita makilala kaya inisip kong hindi maganda kung idadamay kita. But I'm about to share it. Hindi ko naman ipagkakait na hindi mo malaman." Kinagat niya ang kanyang labi. "Kumuha lang ako ng bwelo."

"Tungkol saan ba 'yan? I already know your past with Oliver-"

"Alam mo naman na hindi naging kami. But before I answer your first question, I'd like to know something. . ." Diretso niya akong tinignan. "What if I am? What if I am cheating on you?"

Tumiim ang bagang ko. "That's bullshit, George. You know that's something that I wouldn't tolerate. I've been accuse of being a cheater when I never did. Alam mo 'yan. And that false accusation doesn't give you a reason to cheat on me."

Pumikit siya nang mariin. "I don't."

Nanghihina akong napaupo sa kama. "I'll listen, George. You met him before me and I understand if you want to fix your unresolved issues without me knowing it. But I have the rights to know what's going on. Ano mo ba ako? Ano ba tayo?" Frustrated kong sambit.

"I'm sorry." Umupo siya sa tabi ko. "Marami tayong dapat pag-usapan."

Yes. Marami kaming dapat pag-usapan. Hindi tungkol sa aming dalawa kundi sa mga taong nasa paligid namin. Sa mga taong naging parte ng nakaraan namin. Hindi kami madalas nag-uusap tungkol ro'n dahil parehas naming inaasam na makausad. Ang hindi namin alam, patuloy pa rin kaming magagambala hangga't hindi naaayos ang lahat.

"Oliver kept on pestering my friend. You've met Celine, right?" Ang tinutukoy niya ay ang kaibigan niyang naipakilala niya sa akin noon. Ang kaisa-isang kaibigan niya sa hindi kasama sa team nung college. Nagbuntong hininga ako at tumango.

"Then?"

"Pinagbigyan ko. Natapos na lahat kagabi." Yumuko siya at pinagsalikop ang kamay niya. "Wala naman talagang dapat tapusin sa umpisa palang kasi hindi naman naging kami. All we need was piece of mind and forgiveness. He was guilty for what he did to me and I wasn't a very forgiveable person. Alam mo naman 'yon, di ba? Though, I have my own faults, I kept on saving my pride 'coz I don't want to suffer again." Malungkot siyang ngumiti.

"Then, why are you like that? Acting like it's still a big deal?" Kunot-noo kong tanong.

"It is."

Parang sasabog ang sistema ko habang nag-iisip ng konkretong sagot. "Why? Do you still have feelings for him?"

"No. It's not like that. He was the reason why I hate men in general. Wala akong ibang masisi kung bakit may pagdududa ako sa lahat ng lalaki. Even to you." Pumikit siya nang mariin. "I'm sorry for that. Alam kong iba ka sa kanya."

Natahimik ako. I have doubts, too. Pakiramdam ko ay may dapat pa akong malaman maliban ro'n. Pakiramdam ko ay may iniisip pa rin si George maliban ro'n at may nangyaring hindi ko alam.

"But last night, I forgive him. Para tapos na."

Pagtapos niya magpaliwanag ay hindi ko na alam ang sasabihin ko. Napatingin na lang ako sa sahig. Blanko ang isip. Natauhan lang ako nang humawak siya sa kamay ko.