Vin Rosé || Park Chanyeol ✔

|■■■■■■■■

Sabah gözlerimi hastanede açmıştım. Eve gitmek o kadar zordu gelmişti ki nöbet odasında uyuyuvermiştim. Aklıma Min Joon'un gelmesi ile soluğu evde almıştım.

"Min Joonah? Min Joon?" Evden ses gelmezken merak etmeye başlamıştım. Telefonumu elime almamla hemen Min Joon'u aramıştım.

"Noona."

"Min Joonah nerdesin?"

"Eve dönmem gerekti. Acil bir işim çıktı. Aslında sana haber vermeye çalıştım ama sana ulaşamadım. Telefonunu Sungjae hyung açtığında ameliyatta olduğunu söyledi."

"Unutmuş olmalı. Yoğundu. Herneyse eve vardın mı? Ne işin çıktı bu kadar acil? Bana veda bile etmedin." Sitemle söylenirken Min joon gülmüştü.

"Vardım. Acildi işte noona."

"Kız meselesi mi? Ah baştan söylesene."

"Şimdi kapatmam gerekiyor noona. Bir daha geleceğim yanına. Chanyeol hyungun yemek sözü vardı daha bana."

"Tamam. Çok uzatmadan gel." Arkasından gelen makina sesi çok tanıdıktı ama ne olduğuna anlam verememiştim.

"Anlaştık noona. Kapatıyorum." Telefonu kapattıktan sonra aslında Min Joon'un bana ulaşmaya çalıştığını fark etmiştim. Ayrıca Chanyeol'dan da bir sürü mesaj vardı.

Baram! Baram! Baram!

Ne yapıyorsun?

Neden cevap vermiyorsun?

Endişelenmeli miyim?

Nöbettesin değil mi?

Uyuyorsundur belki.

Hastaneye geleceğim galiba.

Tanrı aşkına cevap versene.

Ah! Min Joon'dan öğrendim ameliyattaymışsın.

Ve Min Joon gidiyormuş ;~;

Daha grupla tanıştıracaktım onu.

Neyse daha çok görüşürüz. Sonra da tanıştırabilirim.

Telefonumu bırakmam için uyarı aldım. Gidiyorum.

O anda telefonum çalarken gülümsüyordum. Chanyeol tam bir şapşaldı.

"Chanyeolah?" Neşeyle konuştuğumda cevap gelmemişti.

"Size doğru söylüyorum! Sedyenin üstünde hastaya kalp masajı yaparken o kadar havalıydı ki! Ah kalbim."

"Biri Doktor Ko'yu arasın burada da kalp masajına ihtiyacı olan biri var."

"Dalga geçmeyin."

"Chanyeolsshi sen bu kıza gönlünü fena kaptırmışsın."

"Hyung..."

"Chanyeol hyung tekrar anlatır mısın Doktor Ko nasıl kalp masajı yaptı?"

"Anlatmıyorum. Anlatmayacağım."

"Bak nasıl da kızdı. Hala Baramsshi mesaj atmadı galiba. Baksana özlemini onu anlatarak gidermeye çalışıyor." Konuşmaları beni güldürsede daha fazla dinlemeden telefonu kapatıp onu geri aradım.

"Baramah!"

"Kulağım çınlıyordu bende beni çekiştirdiğini düşündüm."

"Öyle bir şey yapar mıyım hiç?"

"Yalancı." Güldüğümde o da gülmüştü. Yanındakiler Chanyeol'un nasıl sırttığıyla ilgili dalga geçiyorlardı.

"Bu akşam da nöbetin var mı?"