Vin Rosé || Park Chanyeol ✔

Özel Bölüm•••••

  -1 Yıl Sonra-

Bir yıl içinde çoğu şey düzene girmişti. Baram tekrar Seul'a taşınmış ve işine geri dönmüştü. Bu basına yansımış ve çok büyük yankı yapmışlardı. Haberleri uzun süre meşgul etselerde artık ortalık durulmuştu. Chanyeol ve Baram'ın arası da gittikçe daha iyi olmuş ve boş oldukları zamanları Busan'da beraber geçiriyorlardı. Chanyeol resmi olarak Baram'ın babasıyla tanışmış ve çok iyi anlaşmışlardı. Açıkçası Baram böyle bir şeyi beklememişti ama onları anlaşırken görmek hoşuna gidiyordu.

Her şey bir yana Baram her zamanki Baram'dı. İşine sevdayla bağlı olup gece gündüz çalışan işkoliklerden olmaya devam ediyordu. Gecenin üçünde ameliyathanede olmasının başka bir açıklaması yoktu. Ameliyatı başarılı bir şekilde bitmişti ama o da bitmişti. Yorgundu. Ameliyathaneden kollarını esneterek çıkan Baram karşısında Sungjae'yi görünce yerinden sıçramıştı.

"Sunbae!"

"Orada ne yapıyorsun? Kalbime inecekti."

"Misafirin var."

"Ne misafiri?"

"Bu saatte hastaneye seni ziyarete kim gelir?"

"Chanyeol?" Sungjae kafasını sallarken onu çoktan geride bırakmıştı. Üstündeki kısa kollu önlüğe aldırmadan dışarı çıkmıştı.

"İşte bu görmeyi sevdiğim bir manzara." Chanyeol kendi kendine söylenirken duymamış gibi yapmıştı.

"Kayıt mı yapıyordun?"

"Çocuklarla önemli bir şey tartışıyorduk saatin üç olduğunu fark etmemişim."

"Yeni bir konsept fikri mi?"

"Sayılır." Chanyeol şüpheli davranıyordu ama Baram buna takılmamıştı.

"Bu hafta sonu hepimizin izin günü. Sende izin al beraber tatile çıkalım."

"Tatile çıkmaktan kastın herkesi evde ağırlamak değilse varım. Çünkü o kadar erkeğin ayak işini yapamam. Hayır, yapmam. Sonrasında hep evi temizlemek bize kalıyor."

"Söz veriyorum sana hepsi temiz olacak ve dağıttıklarını toplayacak. Gerekirse yerleri yalatarak temizletirim?" Baram gözlerini devirmişti.

"Elimi kıpırdatmayacağım."

"Parmağını bile kıpırdatmana gerek kalmayacak." Chanyeol zafer kazanmışcasına sırıtıyordu.

"O zaman cuma için izinini al." Baram kafasını sallamıştı sadece.

"Gidiyorum ben. Sende biraz dinlen. İyi geceler." Baram'ın alnına küçük bir öpücük kondurduktan sonra hızla gitmişti. Baram bir anda tüm bu tatil olayı nerden çıkmıştı bilmiyordu ama o öpücüğün sıcaklığı tüm vücuduna yayılmıştı.

Cuma geldiğinde Baram valizi ile hastane önünde bekliyordu. Vardiya sonrası tek istediği oturmaktı. Ona kalsa arabasıyla çoktan Busan'a varmıştı. Gerçi hala araba kullanma konusunda tereddütleri vardı. Zorunda olmadıkça kullanmamaya özen gösteriyordu bu yüzden genellikle Chanyeol onu bir yere gidecekse götürüyordu. Baram Chanyeol'a bu konuda hakkını vermeliydi. İşi olsa bile onu alacak vakit bulabiliyordu. Fakat şimdi ise gelmek bilmiyordu. Sinirle beşinci kez Chanyeol'u arıyordu. Chanyeol her seferinde beş dakikaya oradayım diyip gelmiyordu.

"Chanyeol neredesin?"

"Geldim bir tanem."

"En son on dakika önce de aynı şeyi söylüyordun."

"Gerçekten geldim. Kapat hadi." Baram kapatır kapatmaz önünde Chanyeol'un gri jipi belirmişti. Arkasında da Sehun'un jipi vardı. Arabalar doluydu ama herkes orada değildi. Chanyeol inip Baram'ın valizini bagaja yerleştirmişti. Baram ise o sırada gri jipin arka koltuğunda oturan ve camdan neredeyse sarkmış bir şekilde Baram'a bakan Baekhyun'a yaklaşmıştı.