Vin Rosé || Park Chanyeol ✔

|□□□□□□□□□

"Bugün nöbetin yok değil mi?" Sesi neşe ile geliyordu. Sanki bütün yorgunluğu uçmuş gibiydi. Halbuki bir kaç gündür sadece bundan yakınıyordu.

"Yok."

"O zaman bugün SM'e gelmelisin. Benim çıkmama izin yok ama seni içeri sokabilirim."

"Sooyeon'un yanına gitmeden önce uğrayıp konserin için sana şans öpücüğü verebilirim."

"Dört gözle bekliyor olacağım."

"Görüşürüz." Telefonumu kapatıp arkama döndüğümde Sungjae ve Hemşire Choi merakla beni izliyordu.

"Tüh be yine kaybettim." Sungjae hemşirenin eline parayı koymuştu.

"Ben sana demiştim. Bir an önce görüşmek için yapmadı."

"Siz neyden bahsediyorsunuz?"

"İddaya girmiştik."

"Ne için?"

"Aegyo yapacak mısın yapmayacak mısın diye. Ve ben kaybettim. Sunbae beni her zaman hayal kırıklığına uğratıyorsun." Hayretle ikisine bakarken Hemşire Choi gülümseyip omuz silkmişti.

"Ben hazırlanıp çıkacağım." Arkamı dönmüşken tekrar onlara dönüp elimle ikisini göstermiştim.

"Bir daha benim üstümden iddaya girmeyi deneyin bir! Gözüm üstünüzde." İkisi de aynı anda kıkırdarken ikisinin çok yakıştığını düşünmüştüm. Ve sonra aklıma Chanyeol gelmişti.

Chanyeol'u düşünürken hızla giyinmiş ve SM'e gitmiştim. Ben içeri girerken bir kaç fan kapıda bağırınıyordu. İçeri girdiğimde güvenlik görevlileri beni görünce hemen tanımışlardı. Chanyeol'u aradığımda ilk çalışta açmıştı.

"Geldim ben."

"Tamam asansör ile beşinci kata çık. Pratik odası hemen sağ tarafta." Telefonu kapattıktan sonra asansörü çağırmıştım. Yanımda biri durduğunda bana dik dik bakıyordu.

"Kimsiniz acaba?" Ani sorduğu soruya şaşırsamda gülümsemiştim. Burada çalışan biri olmalıydı ve Chanyeol bana hiç kimseye çıktığımızı söylememem gerektiğini tembihlemişti. Soo Man'ın bazen korkunç olabildiğini anlatmıştı.

"Buranın anlaşmalı olduğu hastaneden bir doktorum." Adam dediğim şeyle gülümsemişti. Asansör gelince benimle binmişti.

"Kaçıncı kata çıkacaksınız?"

"Dört." Üç ve dördüncü katın tuşlarına basmıştı.

"Memnun oldum doktor hanım." Üçüncü katta inerken bana gülümsemişti. Başımla selam verirken o da asansörden inmişti. Yüzümde kocaman bir gülümseme ile ayaklarıma bakıyordum. Birazdan Chanyeol'u görecek olmak beni heyecanlandırıyordu.

Asansörün kapısının açılması ile adımımı öne atmıştım ki burnumun dibinde uzun bir gövdeye çarpmıştım. Kafamı kaldırdığımda Chanyeol bana sırıtıyordu.

"Kendi kendine neden sırıtıyordun?"

"Ya! Park Chanyeol!"

"Beni göreceğin içindi değil mi?"

"Saçmalıyorsun."

"Hiç de sanmıyorum." Kolunu omzuma atıp beni kendine bastırdığında gülümsemiştim.

"Sen sakatlanmamış mıydın?" Karın boşluğuna parmağımı bastırdığımda benden ayrılmıştı.

"Ne sakatlanması?"

"Biliyorsun ben buraya SM'in doktoru olarak geldim."

"Biriyle mi karşılaştın?" Panik içinde bana bakıyordu. Kafamı olumlu anlamda sallamıştım.