Fame Vacancy

21.

“Ik blijf voor altijd zo liggen, oké?”

Nate glimlacht alleen maar en blijft over mijn haren strelen. We liggen op mijn bed, net alsof er nooit iets tussen ons is voorgevallen.

Het geeft me een gevoel zoals ik dat niet ken. Ik voel me veilig, geliefd, maar voornamelijk mezelf. En daarnaast ben ik hartstikke verliefd, maar dat is iets wat ik natuurlijk al langer weet.

“Ik blijf hier gewoon voor altijd wonen,” zegt Nate plagend.

“Van mij mag je,” verzucht ik. Zolang ik maar bij hem ben.

Nate slaat zijn armen om me heen, trekt me naar zich toe en drukt dan een kus op mijn voorhoofd. “Weet je, het liefste zal ik voor altijd blijven. Heel veel van dit soort momenten samen hebben.”

“Slijmbal,” grinnik ik, maar toch voel ik me gevleid.

“Ik ben verliefd op je,” zegt hij simpelweg.

Glimlachend sla ik een arm om hem heen en verberg mijn gezicht tegen zijn shirt. Hij ruikt lekker en ik ga alleen maar breder grijnzen. “Ik ben ook verliefd op jou,” zeg ik, “maar dat wist je natuurlijk al.”

“Dus, ehm,” mompelt hij wat onzeker. “Dan neem ik aan dat we nu geen vrienden meer zijn?”

Ik bijt op mijn lip om niet te breed te grijnzen. “Oh?” Ik duw me iets overeind zodat ik hem beter aan kan kijken. “Wat zijn we dan?”

“Meer dan vrienden?” oppert Nate.

“Meer dan vrienden,” herhaal ik hem en doe alsof ik er diep over na moet denken. Maar meer dan vrienden klinkt me goed in de oren, heel erg goed zelfs. “Ja, daar kan ik wel mee leven.”

Nate gaat ook rechtop zitten en kijkt me glimlachend aan. Meteen ben ik niet meer op deze wereld, ik verdrink bijna in zijn prachtige ogen. Deze jongen heeft gewoon het totaalpakket, hij is echt perfect, en ik kan niet geloven dat hij voor mij is gevallen. “Hmm, nee, ik kan hier niet mee leven,” zegt hij dan hoofdschuddend.

Zwijgend blijf ik hem aanstaren, geen idee wat hij bedoelt. “Niet?” zeg ik dan zachtjes. Het onzekere meisje in me komt meteen weer naar boven.

Nate trekt me naar zich toe. “Nee, niet,” zegt hij hoofdschuddend. “Dat mag namelijk wel iets officiëler. Wil je mijn vriendin zijn?”

Heel zachtjes giechel ik. Totaal niet wat ik op dit moment hoor te doen, maar het voelt gewoon zo onwerkelijk. “Natuurlijk,” fluister ik.

Wauw, het is bijna ongelooflijk. Het jongensschuwe meisje heeft eindelijk een jongen aan de haak geslagen. Ik giechel weer, omdat ik het zelf bijna niet kan geloven.

Nate’s gezicht straalt zo mogelijk nog meer blijdschap uit en dan wordt mijn gegiechel gesmoord door zijn lippen die de mijne raken. Meteen weet ik dat het juist is. Alles voelt goed. Hoe we elkaar aanvoelen, hoe onze lichamen zelfs op elkaar ingespeeld lijken…

Dit is niet te vergelijken met mijn kus met Dylan. Marley had gelijk, dat kon je niet eens een echte eerste zoen noemen. Dit is mijn echte eerste zoen. Het is vuurwerk. Meer kan ik er niet eens van zeggen.

Als we elkaar loslaten, zijn er even geen woorden meer voor dit moment. Woorden zijn ook niet nodig, we weten allebei genoeg. Glimlachend leg ik mijn hoofd op zijn schouder en sluit mijn ogen.

Mijn leven is perfect.