Fame Vacancy

32.

Wat heb ik gedaan? Volgens mij ben ik een hele grote fout begaan.

Mijn ouders zijn woest. Toen ze erachter kwamen, namen ze me apart en kreeg ik een hele preek. Omdat mijn vader een label heeft, vinden ze het ontzettend stom van me dat ik mijn muziek zomaar op YouTube zet. Ook zijn ze boos omdat ik ze nooit heb verteld dat ik muziek zo serieus neem. Als het aan mijn vader ligt, geeft hij me meteen een platencontract, behalve dan dat hij kwaad op me is en dat ik dat zelf niet eens wil. Maar misschien zijn ze nog wel het meest boos omdat de tekst overduidelijk over Nate gaat.

“Waarom kunnen jullie dit niet als volwassenen oplossen?” zucht mijn moeder. “Je kan toch met hem praten? Een actie als dit had ik nooit achter jou gezocht.”

Ik leg mijn kussen over mijn hoofd om haar gezeur buiten te sluiten en kreun luid. “Hij begon,” mompel ik.

“Met wat precies, Alex?” Mijn moeder trekt het kussen van mijn hoofd af en kijkt me zorgelijk aan. “Wat is er tussen jullie gebeurd? Waarom praat je niet meer met me?”

“Wil je dat echt weten?” Ik duw mezelf overeind en sla dan mijn armen om het kussen heen. “Nate heeft mij gedumpt. Hij heeft nooit meer iets laten horen sinds hij hier weg is. Dus nee, ik kon niet met hem praten, want hij heeft wel duidelijk gemaakt dat hij dat niet wil.” Ik bijt op mijn lip. “Laat ik maar niet eens beginnen over zijn gejatte nummer.” Zo begin ik er natuurlijk wel over, maar goed.

“Ho, wacht, wat?” Mijn moeder schudt verward haar hoofd. “Ik snap het niet.”

“Die geweldige nieuwe single van Nate? Die heb ik geschreven. Hij heeft het gestolen, ik wist er niks van.” Ik rol van mijn bed af en gris mijn schrift onder mijn matras vandaan. Na even gebladerd te hebben, vind ik mijn lied en geef het schrift dan aan mijn moeder.

“Waarom heb je dit in godsnaam niet gezegd?” Mijn moeder staart met grote ogen naar het schrift en naar de tekst. “Waarom moest je het op zo’n manier oplossen?”

“Ik wist me gewoon geen raad,” mompel ik. “Eerst wilde ik de boel rustig houden. Voornamelijk voor papa, omdat het een schandaal zal worden en het niet goed zal zijn voor het label. Maar dit nummer moest ik gewoon uiten. En geen zorgen, ik zal heus niet naar buiten treden verder over mijn lied.”

Mijn moeder slaat het schrift dicht en legt het op haar schoot neer. “Als jij het niet doet, doe ik het.”

Mijn mond valt open. “Huh,” weet ik alleen maar uit te brengen.

“Er zijn grenzen,” begint mijn moeder zuchtend. “Jij hebt er één overschreden, maar dat heeft hij nog veel erger gedaan. Als je vader het er niet mee eens is, dan is het pech. Zijn bedrijf gaat niet boven zijn dochter.”

Tranen springen weer eens in mijn ogen en mijn lip begint te trillen. Dit had ik niet verwacht. Ik sla mijn armen om mijn moeders hals en druk een kus op haar wang. “Ik heb er een puinhoop van gemaakt,” fluister ik.

“Jij niet alleen,” zegt ze terwijl ze over mijn haar streelt. “Ik vind het vreselijk om je zo gekwetst te moeten zien.”

“En wat doen we nu?” vraag ik aarzelend.

“Ik ga eerst met je vader praten. En dan gaat hij maar met Nate en zijn management praten.”

“Ik wil hem niet spreken,” zeg ik zacht. “En ik wil hem ook niet meer zien.”

“Dat is denk ik wel duidelijk,” zegt mijn moeder met een kleine glimlach. “We are never getting back together. Als hij dat niet begrijpt, weet ik het ook niet meer.”

Ik kan er toch ook een klein glimlachje vanaf brengen. “Bedankt. Dit is dus de reden dat ik niet aan jongens moet beginnen.”

“Oh, lieverd toch, jij vindt heus de juiste nog wel.” Ze knuffelt me en kijkt me dan nieuwsgierig aan. “Is die Dylan niet toch iets voor je?”

Ik haal mijn schouders op. “We zijn gewoon vrienden,” zeg ik nadenkend. “En dat hebben we al geprobeerd, maar het werkte gewoon niet.”

Mijn moeder zucht. “Je moet meer aan me vertellen, hoor,” zegt ze streng. “Ik weet helemaal niks meer van je leven.”

Ik knik alleen maar en geef haar nogmaals een dikke knuffel. “Ik weet het,” mompel ik. “Het spijt me. Ik wist gewoon niet hoe. Maar ik beloof het.”

Toch weet ik niet of ik blij moet zijn met deze wending of niet. Het is op dit moment zo’n rommeltje dat er geen enkele oplossing meer lijkt te zijn.