Fame Vacancy

30.

Ik neem mijn woorden van een tijdje geleden terug. Toen zei ik dat ik blij was als school weer begon, maar nu denk ik daar heel anders over. School is bijna net zo’n hel als thuiszitten. Op dit moment misschien zelfs erger, ik ben in elk geval liever thuis dan op school.

Mijn universiteit is voor de elite, dat is algemeen bekend. Dat betekent echter niet dat er alleen maar beroemde mensen zitten. Juist niet, dat zijn er helemaal niet veel. En heel beroemd kan ik mezelf natuurlijk ook niet noemen, alleen mijn ouders zijn het.

Althans, zo is het altijd geweest. Na deze vakantie is alles echter veranderd. Dat komt natuurlijk door mijn relatie met Nate. Ik kan amper van het ene lokaal naar het andere lopen of er is iemand die me aanklampt en er alles over wil weten.

Ze willen de laatste nieuwtjes weten over onze relatie. Die bestaat niet meer, maar dat weten ze niet. Ik vraag me eigenlijk nog steeds af waarom ik dat nog niet naar buiten heb gebracht. Ik denk dat ik het gewoon niet kon. Als ik bekend maak dat er helemaal geen relatie meer is, dan ben ik degene die op een slechte manier de publiciteit zoekt en dat wordt me dan niet in dank afgenomen.

Mijn ouders hebben er discussies over, dat weet ik wel. Mijn vader weet bijna niet meer welke kant hij moet kiezen en mijn moeder heeft gelukkig mijn kant gekozen. Ze ziet mijn verdriet en volgens mij is ze in staat om hem iets aan te doen als ze hem nog eens tegenkomt.

De geruchten gaan wel steeds meer rond. Nate en ik worden niet samen gezien, dat wekt natuurlijk wantrouwen op. Uit niets blijkt meer dat we iets hebben. Geen berichtjes op Twitter – al gebruik ik dat eigenlijk niet, bang dat ik er iets verkeerds opzet – en al helemaal geen foto’s samen. Nog even volhouden en dan ziet iedereen hopelijk in dat er geen relatie is. Of Nate moet in de tussentijd met iemand anders opduiken, maar om de één of andere reden hoop ik toch dat dit niet gebeurt.

Het is weer zo’n dag dat iedereen me op school lastig valt. Ik wil op mezelf zijn, maar dat is opeens niet meer mogelijk. Ze vragen de raarste dingen. Voornamelijk over Nate. In principe zijn ze niet geïnteresseerd in mij, ze willen gewoon alles over hun god weten. Het is gewoon achterlijk.

Als de laatste bel gaat, weet ik niet hoe snel ik naar buiten moet komen. Eenmaal daar ga ik in mijn auto zitten en zet de radio keihard aan. Een paar minuten ga ik helemaal los op het nummer dat klinkt, maar als het is afgelopen krijg ik iets te horen wat ik liever niet heb.

“We zijn hier in de studio met Nate Taylor. Voor Nate zijn nieuwe single gaat spelen hebben we nog tijd voor een babbeltje.”

Nee, nee, nee, geen babbeltje. Geen Nate Taylor en al helemaal niet zijn stomme nieuwe single. Die ik geschreven heb zonder dat iemand het weet. Toch blijf ik luisteren, ik weet niet waarom, maar ik moet zijn stem gewoon horen.

“Dus, Nate, om maar meteen van wal te steken. Je liefdesleven wordt de laatste tijd flink uitgelicht in de pers.”

Ik hoor Nate zachtjes grinniken. “Dat kan je wel zeggen,” zegt hij half lachend. “Ach, je weet hoe dat gaat hè.”

“Maar dat willen we natuurlijk niet weten,” dringt de DJ aan. “Hoe zit het nu echt? Vertel ons de scoop.”

“Nou,” begint Nate aarzelend. “Alexis en ik hebben inderdaad een relatie gehad.”

“Dat is dus verleden tijd?”

“We hebben samen besloten dat het voor op dit moment niet gaat werken. We staan gewoon op andere punten in ons leven en het is te lastig. We zijn wel op goede voet uit elkaar gegaan en ik zie Alexis nog steeds als een hele goede vriendin. Ik zou liegen als ik zei dat ik geen gevoelens meer voor haar heb.”

Wauw. Wat een perfect ingestudeerd antwoord. Dat komt natuurlijk helemaal van zijn management af. En wat een onzin. Samen besloten? Goede vrienden? Gevoelens? Waarom merk ik daar zelf helemaal niks van?

De rest van het gesprek wil ik niet meer horen en ik zet de radio af.

Plotseling weet ik opeens hoe ik wraak moet nemen.