~Wattys2018 Modernistler kazananı~
*TAMAMLANDI*
🔥
Çok az kaldı.
Benzini döktüm ve çakmağı da ateşledim. Alevlerin göğü sarmasına çok az kaldı.
Hepimiz ısınacağız!
Hem de iliklerimize kadar...
-Ciar...
🔥 "Söylesene, gerçekten hiçbir şey hatırlamıyor musun? Yoksa böyle ucuz numaralarla amaçladığın bambaşka bir şey mi?" 🔥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Canım, hadi uyan!"
Duyduğum sesle uyandığımda beni lanet bir kabustan çıkardığı için sesin sahibi olan kıza minnetle baktım. Biraz terlemiştim ve nefeslerim de oldukça hızlıydı. O da bu halim üzerinde ön koltuktan bana çevirdiği endişeli bakışlarını birkaç saniye üzerimde tuttu. Bir sorun yokmuş gibi gülümsediğimde o da gülümser gibi oldu ve "Gel hadi!" diyerek kapısını açıp çıktı. İki katlı bir evin önünde durduğumuzu o an fark ettim. Ethan çoktan araçtan inmiş olmalı ki sürücü koltuğu boştu. Ben de gördüklerimi düşünmemek için hızla arabadan çıktım.
Anna, Ethan'ın yanına yürürken ben de evi inceledim. Etrafı ağaçlarla çevrili oldukça güzel bir evdi. Kapı ve pencereleri eski tarz olsa da kötü durmuyor, aksine eve hoş bir hava katıyordu. Zevk sahibi biri tarafından inşa edildiği belliydi. Bahçede tanımadığım çeşitli bitkiler ve oturmak için ahşap sandalyeler vardı. Bahçenin köşesinde ise geniş bir salıncak duruyordu. Etrafta kısa bir bakış attığımda karşımdaki evden başka evler göremedim. Yazları gelinen bir yer olmalıydı. Hangi ayda olduğumuzu bilmememe rağmen havanın soğukluğuna bakılırsa sonbaharda olmalıydık ya da kışa yaklaşıyorduk. Bu zamanlarda burada kalıyor olmaları bir an garip geldi.
Etrafı incelemeyi bırakıp yanlarına yürümeye başlamıştım ki evin kapısından esmer, genç bir oğlan ve hemen peşinden de kumral bir kız çıktı. Hızlı hareketleri ve yüz ifadelerine bakılırsa oldukça da endişeliydiler.
"Neredeydiniz?" dedi esmer çocuk ve hızla Ethan'a doğru ilerledi. Hareketleri de oldukça telaşlıydı. "Başınıza bir şey geldi sandık. Lanet olası telefonu ne diye taşıyorsunuz?"
Beni fark etmemişti. Kız fark etmiş olacak ki Anna'nın karşısında durduğunda, "Bu kim?" diye sordu. Esmer çocuk onun bu sözü üzerine bakışlarını aniden Ethan'dan çekerek adımlarını yavaşlattı ve koyu kahverengi gözlerini bana çevirdi. Önce kısaca beni baştan ayağa süzdü sonra gözlerini tekrar Ethan'a çevirdi.
"Geç kalmanızın sebebi bu mu?" dedi başıyla beni işaret ederek.
Bu? Pekala, pek kibar değildik anlaşılan. Eh! Orman havası herkeste işe yaramıyordu neticede. Bazıları demek ki temiz havayla zihnini açmak yerine kendini hayvanlarla özdeşleştiriyordu. Özellikle de mağarada konaklayanlarla.
Anna benim yanıma gelip kumral kızı göstererek, "Bu Vera." dedi. Vera uzun boylu bir kızdı. Ne çok ince ne de kilolu sayılırdı. Omuzlarından sarkan açık kahverengi saçlara ve ela gözlere sahipti. İlk bakışta sıradan biri gibi görünse de aslında güzel bir kızdı. Bana gülümsediğinde ona zoraki bir gülümsemeyle karşılık verdim çünkü esmer oğlanın tavırları daha en baştan beni germişti.
