~Wattys2018 Modernistler kazananı~
*TAMAMLANDI*
🔥
Çok az kaldı.
Benzini döktüm ve çakmağı da ateşledim. Alevlerin göğü sarmasına çok az kaldı.
Hepimiz ısınacağız!
Hem de iliklerimize kadar...
-Ciar...
🔥 "Seni o kadar özledim ki... Ama bitti. Evimize gidiyoruz sevgilim." 🔥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🔥
Hava bulutsuz ve ılıktı. İlkbahar iyiden iyide kendini göstermeye başlamıştı. En azından güneş artık biraz gülümser gibiydi. Yine de bu kollarımı kendime sarmama engel olamamıştı.
Uçurumdan sarkıttığım ayaklarımı ileri geri sallarken yükseklik korkum olmadığına seviniyordum. Gerçi yükseklik korkusu olmayan çoğu insan bile buradan ürkebilirdi ama beni rahatlatıyordu. Bradley'i hatırlamamı sağlıyordu. Ona o kadar ihtiyacım vardı ki. Yavaş yavaş herkes benden uzaklaşırken eminim ki o burada olsa benim yanımda olurdu.
Uçurumdan sarkan bir çift bacakla başımı çevirdim.
"Buradan düşersek bizi hiçbir doğaüstü olay kurtaramaz, biliyorsun değil mi?" dedi Chris yüzünü buruşturup aşağı bakarak.
Onu incelerken hala solgun olduğunu görebiliyordum ama kurşun çıktıktan sonra hızlı bir iyileşme göstermişti. "Niye güçlerini kullanıp kurşunu engellemek yerine benim önüme geçtin Chris?" dedim aniden.
Gözlerini bana çevirdi. Beklemediği bu soru onu hazırlıksız yakalamış gibiydi.
"Panikledin mi? Fevri hareket ettin ve önüme atlayıv-"
"Hayır." diyerek sözümü kesti. Derin bir nefes alırken bakışlarını tekrar uçurumun derinliklerine çevirdi. "O gün, sana yetişemediğim o gün, kardeşimi öldürdüm ben. Bunu seni Kalsedon'da gördüğüm gün anladım. Bana sen gibi bakmıyordun. Bir yabancı gibiydin. Bunun suçluluğunu her gün duydum biliyor musun? Bu o kadar ağırdı ki bitsin istedim."
"Elinden geleni yaptın Chris. Artık suçluluk duyma. Arran beni bırakmamak için ne gerekiyorsa zaten yapacaktı. Muhtemelen bizimle biraz oyun oynadı. Çok eğlendiğine eminim."
"Bunu en başından biliyordum zaten. Arran sebebini bilemesem de sana bir söz verdi. Hele ki sana aşıkken bunu yapması daha da mantıksız geliyor."
Ona tüm olanları anlatmıştım. Bazı kısımları es geçerek tabi. Yine de Arran'la olanları ondan saklayamazdım. Zorlanarak da olsa ona anlatmıştım. Bana iğrenerek bakmasını beklemiştim ama o sessizce beni dinlemekle yetinmiş ve en sonunda Aşık olacağımız insanı bizseçemiyoruz.Seni hiçbir şey için suçlayamam Alice. Hele ki tüm bunlara ben sebep olmuşken demişti.
