~Wattys2018 Modernistler kazananı~
*TAMAMLANDI*
🔥
Çok az kaldı.
Benzini döktüm ve çakmağı da ateşledim. Alevlerin göğü sarmasına çok az kaldı.
Hepimiz ısınacağız!
Hem de iliklerimize kadar...
-Ciar...
And you filled me up with hate Ve beni bu nefretle doldurdun
Into the silence you sent me Into the fire consumed Beni sessizliğe gönderdin. Yanan ateşin içine
You thought I’d forget But it’s always in my head Unuttuğumu düşündün ama bu her zaman aklımda
🔥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🔥
Cara Blair
Cara gözlerini açtığında başını bir omuzda buldu. Başını kaldırıp etrafına bakındığında ise iç geçirdi. Dylan her yeri darma duman etmişti ve şimdi de ortalıkta görünmüyordu.
Bakışları bu kez Chris'e çevirdi. Başını elbise dolabına yaslamış hala uyuyordu. Cara yüzünün birden bir gülümsemeyle kaplandığını hissetti. Belki gidip Dylan'ı bulması gerekiyordu ama yapmadı. Ağabeyinin bir bebek bakıcısına ihtiyacı yoktu. Zaten Cara da artık uğraşmak istemiyordu.
Uzanıp uyurken Chris'i öpmek istedi ama Chris birden gözlerini açınca afallayarak geri çekildi. Chris ona bakınca dudakları yana kaydı. "Uyurken benden faydalanman hiç ahlaklıca değil."
"Ne?" dedi Cara. "Hiç de öyle bir şey yap..." Birden dudaklarındaki baskıyla kelimeleri hapis kaldı. Chris geri çekildiğinde Cara hala şaşkın bir şekilde kalakalmış ona bakıyordu. Sonunda konuşabildiğinde "Şimdi kim kimden faydalanıyor?" diye sordu.
"Fark var." dedi Chris gülerek. "Sen fazlasıyla uyanıksın."
"Ve sen de şimdi öylesin." dedi Cara sinsi bir sırıtışla. Chris'i kendine çekip onu öptü. Chris gülümserken ona karşılık vermeye başladığında Cara bu hissi ne kadar özlediğini hissetti. Bu anın bir an hiç gelmeyeceğini düşünmüştü ama sonunda Chris'in gardını düşürmeyi başarmıştı. Dün ki olaylarda sonra iyice ondan uzaklaşacağını düşünürken bunun tersi olacağı ise hiç aklından geçmezdi halbuki.
Kollarını ona dolayıp onu daha çok kendine çekerken "Tanrı Aşkına!" dedi bir ses ve Cara sesin sahibine küfürler ederek Chris'ten ayrıldı.
"Bu binada kaç oda var saymadım." dedi Alice. İşaret parmağıyla yere devrilmiş kapıyı gösterdi. "Ama en azından kapısı olan bir tane seçin."
Chris doğrulurken elini Cara'ya doğru uzatıp onun da kalkmasını sağladı. Cara homurdanarak Alice'e döndüğünde dudaklarını sinirle ısırdı ve "Bu kadar önemli olan şey ne merak ediyorum." dedi biraz öfkelenerek. Hatta biraz değil fazlasıyla öfkelenerek.
