NEKROKİNEZİ • Zifir

47. BÖLÜM - Seni Seviyorum ve Sana Geleceğim

Multimedya: A Great Big World, Christina Aguilera - Say Something (Şarkıyla birlikte okumanızı tavsiye ederim)

Instagram: e.s.mare
Twitter: e_smare

Keyifli okumalar...

🔥

You're the one that I love
Sevdiğim tek kişi sensin

And I'm saying goodbye
Ve veda ediyorum...

🔥

Dylan Blair

Dylan arabanın direksiyonunu öyle sıkı kavramıştı ki biraz daha buna devam ederse muhtemelen elinde kalacaktı. Kolu acıyla zonkluyordu ama bu acı içindeki acıyla kıyaslanamazdı bile.

Dikiz aynasından arka koltukta uyuyor gibi duran kıza baktı ve yine sanki milyonuncu kez biri göğsüne bir bıçak saplamış gibi hissetti. Bu acı geçmeyecekti. Onu kaybetmişti ve bu acının tarifi yoktu.

Onu nefes alırken son görüşünü hatırladı. Bu sanki asırlar öncesindeydi. Seni seviyorum diye mırıldanmıştı ve birden yoğun bir ışıkla kaplanmıştı. O teninde parlayan ışıkla yere yığılırken Dylan ciğerleri patlarcasına adını haykırmıştı. Arran'ın yüzünü hayal meyal hatırlıyordu. Kızın yanına koşmuş ve hemen onu kucağına çekmişti. Paniklemiş olmalı ki hem Bradley'i hem de onu serbest bırakmıştı.

Dylan o an bacaklarındaki tüm gücün çekildiğini hissetmiş ve yere yığılmıştı. Sevdiği kadına bakmış ve son nefeslerini izlemişti. Öylece sadece izlemişti.

Öyleki Bradley'in yanlarına gelip Arran'ın başına silahla vurmasını bile fark etmemişti. Arran bilincini kaybedip yere yığılınca Bradley yanına gelmiş ve onu kendine gelmesi için sarsmıştı. Bunun işe yaramadığını anladığında ise yüzüne bir yumruk indirmişti.

"Kendine gel!" demişti. "Gitmelisin."

Askerler uzaklaşmış olsalar da muhtemelen etraflarını çevrelemişlerdi. Kaçmak için tek bir yol vardı. Kayalıklardan kendini okyanusun serin sularına bırakmak...

Dylan o an hiç düşünmeden yerde cansız yatan kızı kucaklamıştı. Bradley'e dönüp "Ya sen?" diye sormuştu.

"Kuzey kanadına doğru yüz." demişti Bradley. "Ben askerleri atlatıp size orada katılırım." Size? Bunu söylerken Alice'e bakmış ve yutkunmuştu. Gizlemeye çalışsada acı onu da yakıyor diye düşünmüştü Dylan.

Ona askerleri nasıl atlatacağını sormamıştı. Bunu yapacabileceğini söylüyorsa yapardı. Tıpkı o gün sahilde Arran'ı oyalayacağını söylediği gibi... Ve kendini, kollarının arasındaki ölü bir melekle hiç düşünmeden sonsuz sulara bırakmıştı. Hem yüzerken Alice'i yanında tutmak hem de kolundaki acıyla baş etmek oldukça zordu ama içinde alevlenen güç o an ona daha fazlasını bile yaptırabilirdi.