~Wattys2018 Modernistler kazananı~
*TAMAMLANDI*
🔥
Çok az kaldı.
Benzini döktüm ve çakmağı da ateşledim. Alevlerin göğü sarmasına çok az kaldı.
Hepimiz ısınacağız!
Hem de iliklerimize kadar...
-Ciar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🔥
Gözlerimi kapatırken dudaklarımı birbirine bastırdım. Dylan'ı öldüreceğini söylediğinde yüzündeki ifadeye bizzat tanık olmuşken öylece yerlerini ifşa edemezdim. Ona anlatamazdım ama karşı koymak da oldukça güçtü. Boğazımda dışarı çıkmak isteyen bir yaratık varmış gibi hissediyordum ve o dışarı çıkmadıkça nefesimi tıkamaya devam edecekti.
"Direnç gösteriyorsun ama bu uzun sürmeyecek." dedi Arran. Birkaç saniye sonra dediği gibi de oldu.
Cümleler dudaklarından öylece dökülürken hiçbir şey yapamadan kendi sesimi dinledim. "Bir... Ormandalar."
Gözlerini devirdi. "Bunu biliyorum Ciara. Tahmin etmek zor değil. Hangi orman? New Jersey'de o kadar çok ormanlık arazi var ki?"
"Ben..." Yutkunmaya çalıştım ama olmadı. Sakin kalmaya zorlanmasaydım kalbim şu an deli gibi atıyor olacaktı. Ellerim yumruk haline gelirken tırnaklarımı avuçlarıma batırdım ve sağ elimdeki yaranın acısıyla dişlerimi sıktım. Acı biraz da olsa kontrolümü geri sağlatıp bana zaman kazandırmıştı.
"Direnme artık." dedi sesi sertleşirken.
Ayak sesleriyle birisi mutfağın kapısında belirdi. Sarışın, uzun boylu, yapılı bir adamdı. Soluk bir teni vardı. Amerikalı olmadığı her halinden belli oluyordu. Muhtemelen slav asıllıydı. Üzerindeki, tenine zıt siyah parka, kolundaki mührü saklıyordu.
Arran onu fark etmemiş gibiydi. Hala arkasına yaslanmış şekilde gözleri benim üzerimdeydi. "Dimitri!" dedi gözlerini çevirmeden. Dimitri ona bakmadan ismini seslenmesini irkilerek karşıladı. Yine de sert ses tonuyla "Efendim." dedi. "İstediğinizi-"
Arran birden ayağa kalkıp elini kaldırınca Dimitri devamını getiremedi. Bana doğru eğildi ve yanağımı şefkatli bir şekilde okşadı. "Bu konuşmayı sonraya erteleyelim. Sen de biraz daha dinlen sevgilim." Sanki normal iki sevgili olarak sohbet ediyormuşuz gibi... Boğazımdaki yumru kaybolurken derin bir nefes alıp rahatladım.
Arran bana gülümsedi ve Dimitri'ye döndü. "Dimitri Ciara'yı odasına götürür müsün?" Sesindeki kibarlık adamı şaşırtmamıştı ama beni fazlasıyla şaşırtmıştı. Bu adam her zaman böyle kibar bir sertlikle mi konuşurdu acaba?
Mutfaktan çıkmadan önce bana kısa bir bakış attı. O gittikten hemen sonra Dimitri "Gidelim mi Bayan Archer?" dedi. Ciara Archer burada olsaydı ne yapardı bilmiyordum ama Alice Laudon'un o odaya tıkılıp kasaplık koyun gibi beklemesi imkansızdı.
