ငါ့တပည့်တွေက ဘုရင်တွေ

အပိုင်း114

အခန်း ၁၁၄ : အရိုးကြေကြေအရေခမ်းခမ်းတိုက်ခိုက်ကြ

ကောင်းကင်အဆင့်ဆေးဝါးကို ငါးမိနစ်အတွင်းမွမ်းမံပြီး ဆေးဝါးအတိဒုက္ခ၏သန့်စင်ဆေးကြောမှုကို အောင်အောင်မြင်မြင်ဖြတ်ကျော်လာနိုင်ခြင်း။

ဤဖြစ်ရပ်မှာ အလယ်ပိုင်းဒေသတစ်ခုလုံးအနှံ့ ပျံ့နှံ့သွားလေသည်။

တကယ်တမ်းတွင် ဤကိစ္စက နယ်မြေလေးခုစလုံးကို ပျံ့နှံ့သွားပြီးဖြစ်၏။

အဂ္ဂိရတ်ဂိုဏ်း၏ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင်နှင့်ယှဉ်နိုင်သော အဂ္ဂိရတ်မဟာသခင်တစ်ယောက် ပေါ်ထွန်းလာလေပြီ။

အချို့လူများက လုချန်ရှန်း၏အဂ္ဂိရတ်စွမ်းရည်က အဂ္ဂိရတ်ဂိုဏ်း၏ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင်ထက်ပင် သာလွန်သည်ဟုခံစားမိကြသည်။

အဂ္ဂိရတ်ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင်၏အဂ္ဂိရတ်စွမ်းရည်က ပိုနက်နဲသည်ဟုခံစားမိကြသူများလည်းရှိ၏။

အချိန်တိုအတွင်းမှာ လုချန်ရှန်းအကြောင်းကိုစုံစမ်းရန်အတွက် မရေမတွက်နိုင်သောလူများကို စေလွှတ်လာကြလေသည်။

သူ့ကို စည်းရုံးသိမ်းသွင်းရန်တော့မဟုတ်။

ထိုအစား သူတို့က ဆေးဝါးများကိုတောင်းဆိုပြီး ဆက်ဆံရေးကောင်းတစ်ခုတည်ဆောက်ချင်ကြသောကြောင့်ပင်။

ကောင်းကင်အဆင့်ဆေးဝါးကိုဖော်စပ်နိုင်သော အဂ္ဂိရတ်မဟာသခင်မှာ မည်မျှကြောက်ဖို့ကောင်းလိုက်လေမလဲ။

လူတိုင်းက ၎င်း၏တန်ဖိုးကို သိကြလေသည်။

အလယ်ပိုင်းဒေသ၌

မဟာလျှို့ဝှက်မိသားစုကြီးသုံးစုထဲမှတစ်ခုဖြစ်သော မုမိသားစု..

မုဝမ်အာက သူ(မ)၏အိမ်တော်သို့ပြန်ရောက်သွားပြီဖြစ်၏။

"မရဘူး ကျွန်မ ဦးလေးကို ဆရာတင်ချင်နေတုန်းပဲ"

ဦးလေးလီက ခါးသီးစွာပြုံးလျက် ခေါင်းခါနေမိသည်။ အဂ္ဂိရတ်မဟာသခင်တစ်ယောက်ဟာ မုဝမ်အာ၏ဆရာဖြစ်ဖို့ ထိုက်တန်လှသည်။ သို့သော် တစ်ဖက်လူကိုယ်တိုင်က ဆန္ဒမရှိခြင်းပင်။ မုမိသားစုဖြစ်နေလျှင်ပင် တစ်ဖက်လူက စိတ်ဝင်စားမည်မဟုတ်ချေ။