Her Eyes #Wattys2018 Winner

Chapter 35

[Reed]

His hug it soothes the pain I've been feeling. His scent tingling through my nose a drug to my senses. It's too calming. I feel safe.

I felt his arms tighten more. He whispered something inaudible that I couldn't understand. I looked up to his face.

He's staring down at me. I feel a rush of heat on my face. I saw a small smile on his lips. Tinignan ko ang tanawin mula sa kinauupuan ko.

"This is one of my favorite place." He said. A smile crept to his lips. I looked at the ladybug charm on my bracelet.

Tumayo siya sa inuupuan niya at naglahad ng kamay sa akin. "Mind for a stroll, milady?" He asked. Natawa naman ako sa palayaw na binigay niya sa akin. Tinanggap ko rin ang nakalahad niyang kamay.

Hindi niya binitiwan ang kamay ko. Hindi ko naman mapigilan na tignan ang mga tao sa paligid namin. Iba't ibang numero ang nakikita ko.

Patuloy kami naglakad sa parke hanggang sa makarating kami sa isang swing. Ang ganda tignan ng swing dahil hindi ito 'yong tipikal na swing.

Ang bakal nito ay napapalibutan ng mga bougainvillea na gumagapang hanggang sa taas nito. Mayroon din mga orchids na nakabitin sa gilid ng swing. Sa hawakan nito ay mga mga baging na pinagigitnaan din ng magagandang bulaklak. Para bang isang bagay na lumabas mula sa isang pambatang fairytale.

Pinaupo niya ako sa isang swing at nang makaupo ako ay roon ko napansin na ito ay isang medyo tagong bahagi ng parke. Makulimlim dito dahil na rin sa matataas na puno. Mas maraming bulaklak dito.

"This place is called The Secret Garden." Wika niya na may hawak ng isang kulay pink na gumamela. Lumapit siya at iniipit 'yon sa gilid ng tainga ko. Umupo siya sa katabing swing.

"Madalas ako rito noong bata pa ako." Mahina man ang boses niya ay sapat na itong marinig. Nanatili lang akong nakatingin sa kanya. He's looking at the whole garden.

It's a beautiful garden. It's too romantic. Maririnig ang mga malamyos na musikang dulot ng huni ng mga ibon. Hindi rin mawawala ang pagsasayaw ng mga bulaklak sa bulong ng hangin.

Nanatili ako roong nakatahimik at nakatingin sa paligid. I adore the place. I never thought this place could happen especially this only exists in fairytale.

Muli kong tinignan ang ladybug charm na nasa pulseras ko. Tinatamaan ito ng sinag ng araw na nakakatakas sa pagitan ng mga puno. It's shining bright.

"Heartaches. It makes people vulnerable. Even those who are the strongest have nothing against those heartaches."

Napatingin ako sa kanya. "Iniisip mo siya. Aren't you?" Pinaglaruan ko sa pagitan ng mga daliri ko ang charm.

"Hindi ko naman maitatanggi na nasasaktan ako. He really have a special place in my heart. With what happened between me and him it seems like I lose not just a friend but also a person that is one of the reason why I'm here." The delicate ladybug looks so fragile between my fingers.

Hindi siya nagsalita. Tahimik lamang siya. Ramdam ko ang mga titig niya sa akin. Pero nanatili lamang akong tahimik. I want to sort what I really feel.

[Ryoichi]

She's too fragile. I wanted to protect her when she's in my arms. "Everything, Reed. As long as I can do it. I'll protect you." I whispered.

She seems too preoccupied and I know it's because of Dieve. I held her hand and walked around the park without letting go of her.

Dinala ko siya sa pinaka tahimik na lugar ng parke at sa madalas ko puntaan noong bata ako. Ang "The Secret Garden."

Nang makaupo na siya sa swing ay nilibot ko ang hardin. Ibang-iba ito sa huling punta ko rito. It grew more beautiful. Nakakita ako ng gumamela na namumukadkad at natatangi sa iba. Pinitas ko ito at naglakad pabalik sa kanya.

Napansin kong tinitignan niya rin ang magandang tanawin ng hardin. "This place is called The Secret Garden." I said with a hidden smile on my lips. Lumapit ako sa kanya at iniipit sa kanyang tainga ang gumamela. She looks so good with it on her.

Tinignan ko ang paligid ng hardin nang makaupo ako sa swing na katabi ng kanya. "Madalas ako rito noong bata ako."

Nanatili siyang tahimik kaya naman tinignan ko siya. Her eyes full of sadness. I know it hurts for her. Pinaglalaruan niya ang charm ng pulseras niya. She's vulnerable. Dieve must really be that important for her.

"Heartaches. It makes people vulnerable. Even those who are the strongest have nothing against those heartaches." I said. Tumingin siya sa akin kaya naman nagkasalubong ang aming mga paningin. "Iniisip mo siya. Aren't you?"

Hindi niya itinanggi na iniisip nga niya si Dieve. Para bang pinilipit ang puso ko sa mga sinabi niya. She's really hurt, and it even hurts me seeing her hurt.

Ilang oras din ang lumipas na nagstay kami sa Secret Garden. Tahimik lang at tanging ang mga huni ng ibon ang maririnig.

Tinignan ko siya at napansin kong nakapikit siya. Hindi ko alam kung natutulog ba siya o hindi. I couldn't help the urge but to pat her head. I slid down my hands through her hair.

"Don't worry. Time will heal those wounds, Reed." I said. Her angelic face really suits the ambiance of the garden. Hindi ko mapigilan ang hindi titigan ang mukha niya. Ang mahahaba niyang pilik mata, ang maliit niyang kulay rosas na labi, pisngi na natural nang mapula. She really is an angel. If not of her eyes of death I will treat her as a delicate angel. She's an angel for me a dangerous man.

Dahan-dahan niyang idinilat ang kanyang mga mata kaya nagkasalubong ang mga tingin namin. Her eyes so beautiful, so expressive staring back at mine. Hindi ko maapuhap ang mga salita na nais kong sabihin. Tila kumakabog ang puso ko. Her angelic face just a few distance away from me. I cannot help but to stare at awe. A small smile crept to her lips as she held the hand I use to touch her hair. She placed it on her cheek and rest it there.

"Thank you, Ichi."