Her Eyes #Wattys2018 Winner

Chapter 44

[Ryoichi]

I was dumbfounded by the fact that Aether still remembers where she was kept captive. "Paano ka nakatakas noon?" Pagtatanong ko. Napansin ko ang panginginig ng kamay niya sa takot.

"I escaped, they left the room security open kaya nakatakas ako at nakatawag ng tulong," mahinang wika niya. "Why didn't you sue them?"

"I can't, I'm too scared lalo pa at alam kong maaari nilang patayin ang mga kapamilya ko," she said. Tears running down her cheeks. "Kaso ngayon si Reed naman ang kinuha nila." Hinawakan niya ang mata niya na may eyepatch. "Hindi lang ganito ang aabutin niya sa kamay nila, baka mapatay nila si Reed." Her voice croaked as she say the last part.

"Hindi nila magagawa 'yon," wika ko. Ikinuyom ko ang kamay ko at agad na bumaba. Biglang nagdilim ang paningin ko at nawalan ng balanse.

"Ichi!" Narinig ko ang boses ni Ryosuke sa malayo. "Baka! You're too reckless," wika niya at inalayan ako tumayo.

"Hindi ako makakita," bulong ko. I tried so hard to blink over and over again. But my sight didn't came back from what it's like before. "You're to stress, baka otouto," bulyaw niya sa akin. Nag-echo ang boses niya sa parking.

My eyes are too cloudy, bahagya lang ang nakikita ko. "Magpahinga ka, tsaka natin hahanapin si Reed," wika ni Kuya. "Hey, long-haired guy, tulungan mo naman ako akayin ang kapatid ko."

"Magkapatid nga kayo," inis na wika ni Amari. Kinuha niya ang isang braso ko at iniangkla sa batok niya. "Stupid, Hiroto, you should rest your shit."

Narinig ko ang mahinang tawa ni Kuya sa gilid ko. "He's right, otouto, you barely rest."

Pinikit ko ng mariin ang mata ko. I tried to calm myself by breathing slowly and deeply. Ilang minuto ko pang inulit 'yon at unti-unti nang bumalik sa dati ang paningin ko.

Tinignan ko si Aether na naglalakad sa likod namin. Nakayuko siya at tinitignan ang lapag habang tahimik na sumusunod sa amin.

"Aether, you'll help us to track them down, right?" Tumingala siya sa akin at ngumiti. "Oo," mahinang wika niya.

Nakaramdam ako ng mumunting pag-usbong ng pag-asa sa dibdib ko. Hang in there, Reed. We'll save you.

"Hanase," (Let go) I whispered. Kuya immediately understood what I said and I removed my arm around Amari's nape.

"Kaya mo na ba?" Nag-aalalang tanong ni Amari. "Nababakla ka na ba sa akin?" I smirk as I looked towards him. "Okay ka na nga, bumalik ka na sa pagiging cocky mo."

I sigh and waited for the elevator to stop at the right floor. "Nii, help Aether to locate kung saan siya kinulong ng mga abductor noon."

"Amari, contact Dieve if he saw something strange towards Janice, let him tail her."

Nagtiim ang panga ko sa isipin na baka isang sandali pa ay mahuli kami at malamig nang bangkay ang datnan namin. We cannot waste any moment right now especially Reed's life is at risk.

My hands curled into fist. "Once na natrack na kung saan 'yong lugar, let's hack their security system." Tumingin ako kay Kuya at ngumisi siya. "Masyadong nahahasa ang hacking skill ko rito, after all of these Ichi babalik ka na ng Yokohama, promise that." Tumango ako sa kanya.

I felt my palms sweating as I feel my heart pounding loudly. Praying to all gods we believe in I pray na makisama ang katawan ko.

These past few days I felt like my body is slowly getting weaker than it used to be. Simula nang mawala si Kuya Dino ay hindi ko na nagawa pang magpacheck up.