Kod Adı: Bay Sapık [Wattys2016 Kazananı]

-7- Sonuçta konu; Karşı komşularımızdı

Medya: Poyrazın annesi Aylin ve Ege  

O gecenin ardından iki gün geçmiş her şey unutulmuştu. Her şey unutulmuştu lakin benim sinirim hala geçmemişti. Belki fazla abartıyordum ama kendimi tutamıyordum. Ebruya aşırı derece gıcık olmuş, sanki fare görmüş kedi gibi onu gördüğüm yerde parçalamak istiyordum. Bu normal değildi! Hayatım boyunca hep bu tarz kötü laflara maruz kalmıştım. Lise hayatımda da çok pısırık biri değildim ve çoğu zaman ön plandaydım. Arkamdan sürekli konuşulurdu ve çok kötü ithamlara maruz kalmıştım. Erkeklerden uzak dururdum çünkü nedense hiçbirine arkadaşlıktan farklı bir gözle bakamazdım. Tepkimi ortaya koyunca da hep hakkımda bir sürü ithamlarda bulunurlardı. O gece evet Ebrunun dediğine sinirlenmiştim fakat beni asıl sinir eden başka karşı beslediği kindi. Ben ona hiçbir şey yapmamıştım ki!

Geçen iki günde karşı evden kimseyle karşılaşmamak için çoğu kez gideceğim yerlere geç kalmıştım. Kimseyle karşılaşmak istememiştim çünkü biliyordum ki hepsi suçsuzdu. Ve yumuşamak istemiyordum.

Poyraz'dan

Başımın ağrısı yüzünden aniden gözlerimi açtım. Dün gece içtiklerim yüzünden kendime çok kızıyorum. Bir an göğsümde bir ağırlık hissettim ve hemen baktım. Ebru? Hem de çıplak. Hay ben senin içeceğin içkiye Poyraz! Ne yaparsın oğlum sen?! Hemen saate baktım, ondu. Ebruyu uyandırmadan yataktan ayrılıp, banyoya gittim. Kısa bir duş alıp, giyindim. Banyodan çıktığımda Ebru hala uyuyordu. Hemen ceketimi alıp odadan çıktım. Ev oldukça sessizdi. Kimseye görünmeden evden çıktım. Arabaya bir hışımla bindim ve sürmeye başladım. Mahalleden çıkınca arabayı durdurdum. Nereye gittiğimi bile bilmeden sürmüştüm arabayı.Başım hala deli gibi ağrıyordu. Aslında içkiye alışkındım ama dün gece baya içmiştim. Dün geceye ait her şeyi hatırlamaya yavaş yavaş başlamıştım. Barı, beni oradan çıkartan Ebruyu, Ebruya dokunan kendimi... Allah beni bildiği gibi yapsın! Dün gece aklıma Bukre ve "Piç" deyişi geldikçe daha çok içmiştim. "Ben, Aslı gibi düşünmüyorum yani sevgili olmadığınızdan şüpheliyim" deyişi, benden nefret ettiği aklıma her geldiğinde daha çok kökledim viskiyi. Benden hem nefret ediyordu hem de bana parmağımın ucu kadar bile inanmıyordu. Oysaki ona Ebru ile sevgili olmadığımızı söylemiştim.O gece gerçekten de kötü bitmişti ama Ebru o soruyu sormasaydı Bukre ile ilgili o gerçeği belki de asla öğrenemeyecektim. Bakireydi! Masumluğu onu daha da çekici yapıyordu. Ulan ben Bukreyi neden bu kadar çok taktım kafama? Telefonumun çalmasıyla bir an irkilsem de, cebimden telefonu çıkarıp kimin aradığına bile bakmadan açtım. "Ne var?"

"Poyraz! İnsan annesine ne var der mi?" Arayan annemdi. Aylin sultan!

"Pardon ben başkası sandım. Ne oldu? Neden aradın?" Ben ne kadar öküzüm ya.

"Asıl ben sana soracaktım o soruyu. Neden kaç gündür aramıyorsun eve gelmiyorsun?" Sanki normalde dizinizin dibinden hiç ayrılmayan biriymişim gibi konuşmuyor musun anne, beni benden alıyorsun.

"Anne ben kaç gündür eve gelmiyorum sanki bir aydır gelmemişim gibi bahsetme" deyip güldüm.

Gayet ciddi bir şekilde "Poyraz bir aydır eve gelmiyorsun" deyince gülmem yarı da kesildi.

"Cidden mi ya, o kadar oldu mu?"

"Poyraz! Dalga geçme. Babanla üzülmeye başladık. Acaba biz mi bir şey dedikte gelmiyor diye düşündük" Her ay aynı muhabbet. Alışkın olmalısınız anne. Zaten ayda bir yanınıza geliyorum. Yıllardır bir alışamadınız şu duruma.

"Yok ya. Aslında ben bu hafta gelecektim ama biraz işlerim vardı" diye geçiştirdi.

"Cidden mi?" deyip o bu sefer dalga geçmeye başladı.