Kod Adı: Bay Sapık [Wattys2016 Kazananı]

-57- Ben vursaydım çoktan eşek cennetine gitmişti

Medya: Bukre gif ve Bölüm Şarkısı olan Ahmet Kaya - Acılara tutunmak. 

Bukreden

Sanki herkes bana suçlu kötü gözüyle bakıyormuş gibi hissediyordum. Ama öyle değildi. Öğrenilenlere göre biri çok fena Egeyi dövmüştü ve Batu ve Can'ın söylediklerine göre döven de Poyraz. Ve tam bir saat sonra da Egenin vurulma haberi gelmiş. Çoğu herkes Poyrazın vurduğunu söylüyor. Benim sevgilim!

Ben ise şimdi ameliyathanenin kapısının ardından herkesle birlikte Egenin ameliyathaneden çıkmasını bekliyorum. Söylenenlere göre yüzü morluk içindeydi. O kadar kötüydüm ki ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Cebimden telefonumu çıkarıp Poyraza mesaj attım.

Kime: Bay Sapık

Nerdesin? Konuşmamız gerekenler var.

Telefonu cebime koyarken Batunun Adaya dediklerini duydum.

"Çocuk burada canıyla cebelleşiyor hanımefendi sevgilisiyle mesajlaşıyor"

Ben bir şey diyemeden Aslı bağırdı. "Batu düzgün konuş!"

"Ya Poyrazın vurduğu bile belli değil" diye bağırınca Can "Nereye belli değil? Poyrazla buluştular. Çocuğu nasıl dövmüş sonra da vurmuş işte" diye bağırdı.

Arya "Ya belki Poyraz vurmadı? Poyrazla ayrıldıktan sonra vuruldu?" diye konuşmaya başlayınca Ada "bozacının şahidi şıracı" dedi. Vay be... Ne güzel arkadaşlar edinmişiz kendimize! Gurur duydum hepsiyle...

Aslı "Ya şu olayı baştan bir anlatın da anlayalım!" diye bağırınca Can anlatmaya başladı.

"Biz hep birlikteydik. Sonra birden Egeye bir telefon geldi ve yerinden kalktı. Bizde sorduk nereye diye. O da 'Bukrenin sevgilisiyle buluşacağız' dedi. Kavga edecekleri belliydi çünkü Ege sinirliydi. Bizi de yanında istemedi. Zaten sanırım kavga etmek için buluşacaklardı. Ve sonra bilin bakalım ne oldu? Hastaneden haber geldi. Ege Bey vuruldu diye! Lan kızım seninde sevgilinin de..." tam konuşacaktı ki Aryadan yediği tokatla susmak zorunda kaldı. Ben ise öylece kala kaldım. Arkadaşım dediğim insanlara bakabildim sadece. Aslı beni tutup hastanenin koridorundan bir yere götürürken Aryanın bağırışlarını duydum. Sesimi çıkarmayıp Aslının beni hastaneden çıkarmasına izin verdim. Hastaneden çıkınca batmak üzere olan güneş yüzüme vurdu. Vuran güneş yüzünden gözlerimi kapayınca Aslının sesini duydum. "Ya salak salak konuşuyorlar, sakın aldırma"

Gözlerimi açıp "Dedikleri umurumda değil. Sadece Poyrazın böyle bir şey yapmış olması..." konuşmamı tamamlayamadan gözyaşlarım akmaya başladı. Aslı birden sarılıp "Üzülme... Poyrazla konuşmadan da hiçbir şeye inanma" dedi. Haklıydı kesinlikle Poyrazla konuşmam gerekiyordu. Aslı geri çekilince telefonumu elime aldım. Mesajıma cevap falan gelmemişti. Telefonumu cebime koyarken Aslı "Eve gidelim" dedi.

"Hayır!" dedim inatla. "Eğer dedikleri doğruysa Egenin yanında durmak istiyorum"
"Bence..." dedi ve sonra sustu. Sonra da dayanamayıp konuşmaya devam etti. "Bence Egenin durumunu öğrenelim ve biraz daha durup gidelim"

Dediklerini düşündüm. Egeyle durmama Poyraz kesin çıldırırdı. Sanırım haklıydı!

"Peki" deyip sustum. İçeri geri girince Aryayı ağlarken buldum. Can, Ada ve Batu ayrı bir yerde Arya ise tek başına ayrı bir yerde oturuyordu. Aryanın yanına gidince Aslı direk "Neden ağlıyorsun?" diye sordu.

"Sinirlerim bozuldu" dedikten sonra burnunu çekip gözlerinin altını sildi.

O ara doktor ameliyathaneden çıktı. "Ege Beyin yakınları sizler misin?"