Kod Adı: Bay Sapık [Wattys2016 Kazananı]

-23-Ellerimin saçınıza ihtiyacı var!

Bukre'den

"Önümden çekil bardak alacağım!"

Nefesim kesildi bir anlığına arkamı döndüğümde Poyrazı görmek şaşırtıcıydı. Bütün gece bana soğuk davranmıştı. Peki ya şimdi? Ya şimdi nasıl beni tezgâhla arasında hapsedebildi. Bütün düşüncelerimden ayrılıp karşımdaki gözlerinden alevler fışkıran adama baktım. Sesli derin bir nefes aldım. Gözlerim dudaklarına kaydı. Ah hadi en son iki ay önce öptüğüm dudaklar ne ara daha da çekici olmuştu. Dudağımı yaladım. Neden benden uzaklaşmıyordu. Neredeyse bir dakikadır beni tezgâhla arasına hapsetmişti. Ne ben gitmek istiyordum ne de o beni bırakmak istemiyordu. Dudaklarıma baktı. Sonra gözlerini dudaklarımdan çekip gözlerimin içine baktı! İşte bende o dakika kayışlar koptu. Kendimi Poyraza yaslayıp dudaklarına yapıştım. Ah! İnsan her şeyin değerini kaybedince anlıyordu. İlk karşılık vermese de daha sonra benden daha sert öpmeye başladı. Sanki hıncını alırcasına öpüyordu. Nefessiz kalıncaya kadar öpüştük. En sonunda benden ayrıldı. Bir an ne yapacağımı bilemedim. Aniden mutfağı terk ettim. Kendi odama girip kapıyı kapattım. Yatağımın üzerine oturup bir an sakinleşmeye çalıştım. Neden deli gibi atıyordu kalbim?

Ellerim istem dışı dudaklarıma gitti. Yine eskisi gibi olmuştuk ve ben hiç pişman değildim. İki ay sonra yeniden dudaklarındaki tada sahip olmuştum. Bu muhteşemdi. Yataktan kalkıp aynada kendime baktım. Gayet iyiydim. Odamdan çıkıp salona doğru ilerledim. Herkes koltuklara yayılmış gülüşüyorlardı. Aslı ve Keremin yanına oturdum. Sohbeti bir süre takip edemedim. Ta ki Kerem "Amcana nasıl katlanıyorsunuz?" diye soruncaya kadar.

Kerem bakıp "Amcamlarla pek görüşmüyoruz" dedim. "Babamın ailesiyle halam haricinde aramız pekiyi değil"

Poyraz da sohbete katılıp "Baran amcan çok fazla salak! Kusura bakma ama onu her an dövebilirim!"dedi.

Bir an kahkaha atmak istedim. "Acar amcamla da tanıştınız mı?"

Kerem omuz silkerek "Tanıştık salağın önde gideni" dedi.

Gülerek "En azından Baran amcandan daha akıllı, kadın ağzına bakmıyor" dediğimde Sinan da güldü.

Ardanın telefonu çalınca salondan çıktı. Arda içeri girince Poyraza bakıp "Ağabey kalkalım mı?" dedi. İlk Poyrazın kaşları çatıldı ama daha sonra ifadesiz bir hal aldı. Yerinden kalktı. Kapıya gelince "Kızlar iyi geceler" dedi. En tatlı gülüşümle "İyi geceler" dedim. Bir an bana bakıp baştan aşağı süzdü ve bu utanmama sebep oldu. Hepsiyle vedalaştıktan sonra Aslı kapıyı kapattı. Saat on iki buçuk olmuştu. "İyi geceler Aslı, hadi ben yatıyorum"

Odama girince pijamalarımı buldum. Soyunmaya başladım. Aslı aniden odama dalınca soyunmayı bıraktım. "Ne oldu?"

"Bukre... Ben artık bir karar verdim"

"Ne kararı verdin?"

Gülerek "Ben arttık onunla sevgili olmak istiyorum" dedi.

"Aslı..."

"Ama işte ne bileyim birbirimize açılamıyoruz"

"Aslı... Sen açıl... 'Seviyorum seni lan, ya benimsin ya da kara toprağın' de" Kahkaha attım.

"Dalga geçme Bukre!"

"Bari sen mutlu ol be Aslı, bak bana elli beş kiloysam bunun elli dördü yalnızlık be kardeşim" Derin bir nefes aldım. "Aslı biz bugün Poyrazla öpüştük"

Aslı tam kapıdan çıkarken duyduklarıyla donup kaldı. "Ne dedin? ... Nerde? Ne ara öpüştünüz?"

Kızardım. "Mutfakta..."