Kod Adı: Bay Sapık [Wattys2016 Kazananı]

-59- Dirilen & Ölen!

Bukreden

Sabah gözlerimi açtığımda fark ettim ki Poyraz yanımda değildi. Yine gitmişti. Büyük bir yorgunlukla yataktan kalktım. Yorgunluğum bedenen değil ruhendi. Günlerdir yaşadıklarım bir de dün babamla yaşadıklarım beni yormuştu. Şimdide Poyraz günlerdir yaptığı gibi evden bana görülmeden gitmişti. Oflaya oflaya giyinip odadan çıktım. Merdivenlerden inerken Ardayı gördüm. "Günaydın"

"Günaydın yenge"

Koridorda mutfağa doğru yürürken mutfakta sırtı dönük birini gördüm. Bu Poyrazdı! Bir anda moralim yerine geldi. Hemen koşarak mutfağa gittim. Arkasından sarılıp boynuna öpücük kondurdum. "Günaydın Bay Sapık"

"Günaydın kırmızı sütyenli" derken iki bardağa da çay koyuyordu. "Geç masaya otur"

Masaya baktım. Üstü donatılmıştı, birde kapalı bir poşet vardı. Poşete uzanırken "Poşette ne var?" diye sordum.

"Açma" deyince ellerimi çektim. Ne vardı da açmamı istemiyordu?

"Ne var ki içinde?"

"Açma Bukre açma" diye tekrarlayınca daha çok kuşkulandım. Ne vardı bu poşetin içinde?

"Tamam be kızma açmıyorum" diye sinirle konuştum.

Bardakları masaya koyup "Safım benim simit sarayından açma aldım. Açma var içinde" deyince çok fena rezil oldum. Hay ben aklıma!

Masaya oturduk. Günler sonra karşılıklı anca kahvaltı yapabilme şansımız oldu. Karnımızı doyururken bir yandan da konuşuyorduk. "Egeyi dün normal odaya aldılar"

"Banane" Allah'ım ya insan bu kadar mı umursamaz olur?!

"Yakında uyanırda"

"Banane"

"Acaba uyandığında ne olacak?" diye sorarken ağzından laf almaya çalışıyordum.

"Sanane?"

"Polisler uyanmasını bekliyordu. Kesin konuşurlar"

"Bize ne?"

"Niye böylesin?" diye sordum.

"Nasılım?" diye sordu. Daha sonra elindeki çatalı bırakıp sandalyesine yaslandı.

"Umursamaz... Sanki Bukre olsa da olur olmasa da olur havalarındasın" diyerek derdimi anlatmaya başladım. "Sanki dünyada kıyamet kopsa sana hiçbir şey olmazmış havalarındasın... Niye?"

"Umursamaz değilim sadece..." sözünün devamını getirmedi.

"Sadece?"

"Sadece..." Yine konuşmadı. Derin derin nefesler aldı. Sanırım sakinleşmeye çalışıyordu.

"Sadece?" diye tekrar sordum.

"Ya farkında değil misin?" diye sordu bağırarak. "Biz böyle değildik Bukre!" Bağırmaya devam etti. "Biz şu an bu durumdaysak sana aşık olan bir piç yüzünden" Sanki ben gel aşık ol bana Ege dedim! "Aramız olan bu soğukluğun farkında değil misin?"

"İşte bende tam lafı buraya getirecektim. Bence aramızın bu denli soğuk olmasının sebebi sadece Ege değil. Senin bu tavırların, davranışların, kaprislerin bence asıl sebep bu! Biz bu olayında üstesinden kolaylıkla kalkabiliriz"

"Hadi ya..." dedi alayla.

"Poyraz sen bana bir adım atsan ben sana depar atarım, bunu biliyorsun değil mi?"

"Biliyorum" dedi. Sonra kısa bir süre sessiz kaldı. Eline çay bardağını alıp "Belki de bu yüzden adım atmıyorumdur" dedi.

Ağzımdan çıkan kelimeye engel olamadım. "Başka bir kadın mı var?" Lütfen yok de! Sana karşı olan bu soğukluğumun sebebi başka bir kadın değil de. Benim gözüm senden başkasını görmez de.