Kod Adı: Bay Sapık [Wattys2016 Kazananı]

-69- Aslında zaten katil değil miydim?

"E-ege... Ölmüş"

Gözüm düşen yaş nedendi, kim içindi bilemiyordum. Nefesim kesildi. Yüreğimin tam ortasına büyük bir yumru oturdu. Bayılacak gibi hissettim, kapıya tutunup içeriye girdim. Kendimi zorlayıp konuşmaya başladım. "N-nasıl?"

"Vurulmuş" deyince tutunacak bir yer aradım ama bulamadım için kendimi yere attım. Sert bir şekilde yere oturunca kalçam acıdı ama umursamadım.

"Hadi gidelim" diyen Aslıya baktım. Yere öyle bir çökmüştüm ki kalkamıyordum.

Arya yanıma gelip beni kaldırmaya çalıştı. "Bukre hadi" Ondan destek alıp ayağa kalktım. Dışarıya çıkarken Aslıya arabanın anahtarını verdim, o araya giderken Aryaya kısık çıkan sesime rağmen "Kim? Kim vurmuş?" diye sordum.

"Bilmiyorum gidince öğreniriz"

Allah'ım lütfen bu işin içinde Poyraz olmasın. Lütfen...

Poyrazdan

Anıl harıl harıl bir şeyler anlatırken deli gibi ağrıyan başımı ovmaya başladım. Siktir, bu ne böyle... Aniden canımın acısına önümdeki masaya yumruk attım. Anıl konuşmayı bıraktı, hepsi dikkatli bir şekilde bana baktı.

Kerem korkarak adımla seslendi. "Poyraz?"

"Ben yatacağım, başım çatlıyor. Arda bana hemen ağrı kesici bul" deyip oturduğum sandalyeden kalktım. Sandalye yere düşerken bende toplantı odasından çıktım. Arda da arkamdan odadan çıktı. İkimizde oyunların oynandığı yerden geçip ben yatak odama o da mutfağa gidecekti. Oyun oynanan yerin kapısını açmamla kapamam bir oldu. Müzik ve sesler o kadar çoktu ki bir an bayılacağım sandım. Kapıya zorla tutunmamla Arda hemen yanıma gelip tuttu beni. "Ağabey ne oluyor?"

Kapıyı açıp Ardaya da tutunarak oyun oynanan yerden geçip odama doğru ilerledim. Başım dönüyordu ve ense kökümden gelen ağrı yüzünden zonkluyordu. Nefes alışverişlerim çok sıklaşmıştı. Yatak odasına girmemizle "Arda sır tutabilir misin?" diye sordum.

"Tabi"

"O zaman birazdan olacak şeyi çete dâhil kimseye..." nefesim kesildi, konuşamadım. "A-an...A-anlatma..." Sertçe yere düştüm. Birkaç saniye sonra sıktığım yumruğu serbest bıraktım ve gözkapaklarım kapandı. Ardanın dediklerini duyamıyordum bile.

Bukreden

Hastaneye gelince direk Egenin odasına gittik, bomboştu odası. Bulduğumuz ilk hemşireye nerede olduklarını sorunca morgda olduklarını söyledi. Koşa koşa morga gittik. Morgun kapısında ağlayan Ada ve Batuyu gördüm. Yanlarında da bir kadın ve adam vardı. Kadın dizlerini döve döve ağlıyordu. Aslı ve Arya Batudan ne olduğu öğrenmeye çalışırken ben ağlayan kadını izliyordum. "Oğlum" diye bağırıp ağlıyordu. Egenin annesi olmalıydı, o dizlerini dövüp her oğlum dediğinde benim sanki boğazım sıkılıyordu nefes alamıyordum. Gözlerimden düşen yaşları elimin tersiyle sildim. Kadının yanına doğru yürümeye başladım. "Ah oğluma silah sıkan el kırılsın!" diye bağırınca olduğum yere çakıldım. Olduğum yerde öylece kala kaldım. Aslı beni fark etmiş olmalı ki yanıma gelip "Gel biraz hava alalım" dedi. Kendime gelemezken Aslı beni zorla dışarıya çıkardı. Dışarıda bulduğumuz ilk banka oturduk. "P-poyraz..." diye kekelediğim de "Umarım o yapmamıştır" dedi Aslı.