Esmer |İtalyan Adamlar Serisi 1|

16|| Harita

"Bay Mancini? Bizi duyuyor musunuz?" elimdeki kalemi bir tur çevirip başımı salladım.

"Tabii ki siz devam edin." Saat öğlene gelirken sabah erken saatlerinden beri Katarlılarla yapılan Zoom görüşmesi kafamı yoruyordu. Güven sorunu atlatılmış olay bir sonuca bağlanmıştı. Şimdi ki dertleri ise bunun bir daha yaşanıp yaşanmayacağı konusuydu!

"Bu toplantının amacına ulaştığını düşünüyorum. Gelecek kaygısı yaşamak şuan için boş bir öngörü." Toplantı salonunda bir sessizlik olduğunda arkama yaslanıp kalemin kapağını kapattım.

"Sizce de öyle değil mi?" bu kadar sabrettiğim fazlaydı! Bir hata yapılmıştı ve bunun telafisi olmuşken yaptıkları artık kendilerini naza çekmek oluyordu.

"Dubai'ye gelip su altı otelini göreceksiniz değil mi?"

"En kısa zamanda!" kameralar kapandığında herkes odadan çıkmaya başlamıştı.

"Siz kalın." Funda Hanım kalktığı sandalyesine tekrar oturduğunda sandalyemi döndürerek ayaklarımı uzattım.

"Dünkü konuşmamız yarım kalmıştı."

"Bunu size dünde izah etmiştim. Gönderilecek dosyaları doğru yüklemiştim, gönderme aşamasında son kontroller yapılıp yollanacaktı. Stajyerlerle ilgilenirken birisi değiştirip göndermiş olmalı. Düzeltme maili gönder---" elimi susması için kaldırdığımda lafı yarım kalmıştı.

"Beceriksizliğinizi stajyerlere suç atarak mı gidereceksiniz? Onlarla uğraşmayı bırakıp işinizle ilgilenin." Yüzüme öylece bakarken kaşım havaya kalkmıştı.

"Mesela tam saatinde gelen stajyerleri azarlamayın! Onlardan sorumlu olmanız bağırma hakkını vermez!"

"Bay Mancini"

"Son sözümü söyledim diye hatırlıyorum." Bu esnada Liliananın çağrısı gözüme çarparken sessiz de çalan telefonu hiç ellemeden bıraktım. Kesinlikle boş bir şey söyleyecekti. Birkaç çalıştan sonra kapanırken saniyeler içinde ekranda bir mesaj belirdi.

ACİL!

Bu sefer ben aradığımda telefonu hemen açmıştı.

"Abi çok kötü!" içime derin bir nefes çektim.

"İkinizin yalnız kalmaması gerektiğini söylemiştim."

"Dalga geçme! Birileri Burçak ve bana saldırı düzenledi. Hemen eve gelmen lazım!" oturduğum yerden ok gibi fırladığımda Marco peşimden geliyordu..

"Kızıl iyi mi?"

"Şey o iyi fakat---" telefonu yüzüne kapattığımda odadan ışık hızında çıktım. Merdivenlerin başına geldiğimde olduğum yerde durup yakasına yapıştım.

"Eve saldırı düzenleniyor ve senin haberin yok! Funda Hanımın bacaklarına bakacağına etrafta neler oluyor ona bak! Bu ilk ve sondu Marco!" onu ardımda bırakıp seri bir şekilde merdivenlerden aşağı indim. Şirketin boş olması işime gelmişti. Merdivenlerden inerken kimsenin yoluma çıkmaması iyiydi.

"Güvenlik sorumlusunu ara ne olduğunu sor. Bu sefer bir yanlış istemiyorum!"

"Peki Bay Mancini!"

Dakikalar içinde merdivenlerden indiğimizde araba hazır halde bekliyordu. Sürücü koltuğuna geçtiğimde yan tarafa oturmuştu. Marconun sürmesini beklemeyecek kadar sabırsızdım. Biran önce eve gitmek ve kızılı görmek istiyordum.