43 || Anılar

16.2K 1K 92
                                    

Ve dikkat ettim, susanlar daha iyi anlaşıyorlar.

                                                       Sabahattin Ali

Bedenimde bir sersemlik vardı, kalbimdeki korkuda bu sersemliğe eşlik ederken yeşil gözlerim hala karşıdaki adamın bedenine bakıyordu. Ondaki enerji o kadar yüksekti ki sanki bu enerjiye çekiliyor gibiydim.

"Uzun zaman oldu." Diyerek dikkatimi dağıtan Doriono ile birlikte başım istemsiz bir şekilde sallandı, saniyeler içinde de ellerini belimden çekti. Birbirimizden ayrıldığımızda bakışlarım yanımdaki adama dönmüştü ama dikkatim daha uzakta ki adamdaydı.

"Kızıl." Dedi yeniden ve bu gözlerimin kısılmasına neden olmuştu.

"Sende bir gariplik var." Bu cümlesinin ardından bacağımda Verona'nın elini hissettim.

"Yani." Soru sorarcasına baktığımda gözleri kısıldı ama ben bu çıkışımı sevmemiştim o yüzden ses tonumu düşürdüm.

"Kısmen" dediğimde güldü.

"Hala şaşkın şaşkın davranıyorsun." Gözlerimi birkaç kez kırpıştırıp omuz silktim.

"Garip değilim, uzun zaman oldu kısmı için yani dedim." Diyerek bir açıklama yapma gereği hissettim. Birkaç saniye sonra da elimi uzatarak Verona'nın elinin tuttum. Gözleri bu hareketimle parlarken Bay Mancini daha fazla duramayacağını anlamış olacak ki yanımıza doğru yürümeye başladı. Nefesimi tutmuş ona bakarken öfkeli ifadesinin yerini daha sakin bir yüz ifadesi almıştı.

"Merhaba" diyerek Dorianonun dikkatini çektiğinde Verona elimi hafifçe sıktı.

"Bay Mancini." İki erkek selamlaşırken saniyeler içinde birbirlerini tanıdıkların anlamıştım fakat nerden tanışıyorlardı bilmiyordum ve bu da bu soruyu sesli sormama neden olmuştu.

"İş dünyası." Dedi Doriano ve devam etti.

"Bay Mancini ile birkaç ortak projede buluşmuştuk."

"Oldukça iyi projelerdi." Diyerek onu onaylayan Bay Mancini ile kaşlarım çatıldı. Bu nedense içimin biraz rahatlamasına neden olmuştu.

"Anladım." Mırıltımı duymuşlar mıydı emin değildim fakat Bay Mancininin gözleri yanımdaki Verona'ya kaydı. Kahverengi gözlerinde sıcacık bir parlama olmuştu, bu içimde bir şeyleri dalgalandırırken o yere çömelerek boyunu küçük kız ile eşitledi.

"Bir tek seninle tanışmadık." Karşısında büyük bbirisi varmış gibi elini uzattı, bu gülümsememe neden olmuştu. Çünkü Verona'nın eli ancak onun iki parmağını tutabilirdi fakat Verona bu hareketi sevmişti

"Verona" küçük elini Bay Mancininin eline bıraktığı an o da ismini söyledi ve onun ismini ailesiyle tanıştıktan sonra öğrenmiştim.

"Marino.." sesi kulaklarımdan içeri süzüldüğü an kafamın içinde dalgalanma oldu ve bu öyle bir dalgalanmaydı ki bedenime çarpan rüzgarla sanki daha da büyüyordu. Derin bir nefes aldım, içim titremişti.

"Lucetta?" dedi Doriano ama ben sessiz kaldım, belki de tebessüm etmiştim emin değildim. Bedenimde hissettiğim rüzgâr ve başımın içinde yankılanan bu dalgalanma bedenimin titremesine neden olmuştu. Kulaklarımda büyük bir uğultu oluştu, küçük kızın elini bıraktım ve elim sağ kulağıma gitti. Sanki kulağımın içindeki uğultuyu engelleyebilecekmişim gibi elim kulağımla buluşurken gözlerimde usulca kapandı. Kendimden, etrafımdakilerden ve bulunduğum yerden uzaklaşmış gibiydim. Bedenim buradaydı ama düşüncelerim, kafamın içindeki uğultu bir sis perdesinin ardından geliyordu.

Esmer |İtalyan Adamlar Serisi 1|Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin