Ghost Detective! (COMPLETED)

Chapter 11

I don't wanna go to school! I don't wanna see that guy, that outrageous and unbelievable guy! He's babbling about something that really shivers my being. Pagkatapos niyang sabihin yun kahapon, yung kahibangan na yun ay tumakbo ako palabas ng school at umuwi ako sa bahay ng tumatakbo. I neither replied back to texts of anyone nor answer their calls. I just can't believe him.

Para akong patay na nabuhay. And it's not a good reason. Its not good at all.

"Yiiieee!! May love life na siya, wiwit~ babae na siya~"

Mas nakakaasar pa kung may constant reminder talaga, aka Leira. I gave her my dart look and she shutted out immediately. Pero hindi niya maitatago yung pagpipigil niya ng tawa. I brushed my hair out of frustration and irritation. All at the same time! >.<

"Pero seryoso Kayla, pumasok ka na.. nag-skip ka na nga ng first period eh. Malay mo, wala na naman yung lalaking nagtapat sa'yo ng pag-ibig dun.."

"Shut up, Leira. Nakakadiri yang sinasabi mo." I stand and look at her. "And the hell that Love! And that guy!" Tapos humiga ulit ako at binaon ko ang sarili ko sa kama ko. Hindi pa ako nakakaranas ng ganun.. that someone will confess to me.. and I'm not stupid either to believe that Rodney guy. Alam kong pinaglalaruan niya lang ako. I don't know why but I can feel it from him.

Paranoid siguro ako, pero wala akong tiwala sa mga tulad niya. Actually wala talaga akong tiwala sa lahat ng tao except my parents. But I'm starting to change... thanks to Mami. Pero kung ipagpapatuloy nang lalaking yun ang ginagawa niya, baka bumalik ako sa dating ako. At mas lumala pa. I don't want that to happen.

Pero bakit ka nagtatago dito sa bahay niyo?

Wala lang ito...

Anong wala lang? Obviously affected ka. At kung affected ka, that means... na gusto--- "I'M NOT!!"

Sh*t! I said it out loud. Thanks to my stupid conscience. Really thanks.. tsk!

"Oh? Papasok ka na?" I didn't look at Leira and started to prepare my things and myself to go to school. Ayokong magpatalo sa sinasabi ng konsensya ko. Kahit na sarili ko lang ang konsensya ko, ayoko siyang paniwalaan. That's outrageous and stupid.

Pagkatapos kong mag-ayos ay dumiretso na ako sa sasakyan, buti pala naghihintay pa rin sa akin si mr. Jerry kaya agad na din kaming nakarating sa PSA. Hindi na rin ako nagmadali papunta sa room kasi lunch break na rin namin kaya dumiretso ako sa hideout ko, sa likod ng HS building. Ayoko munang makita ang lahat. Mamaya nalang pag papasok na ulit. I sat down underneath the tree and read my favorite book. The wind flows down my face and I really like that feeling. It means peace to me.

"Pero Kayla, familiar talaga sa akin ang lalaking yun.. Hindi ko lang alam kung kailan at saan naman kami nagkakilala." Biglang nasabi ni Leira. I look at her.

"Childhood friend? Or perhaps.. your relative?"

"Pwede.. kaso kung kamag-anak ko, makikilala ko naman agad yun kaya friend nalang. Siguro kababata ko siya.. pero hindi rin pwede eh.."

"Bakit naman?"

"Kasi narinig ko sa kanya na 19 na siya, eh ako 18 palang eh."

"So what? Age doesn't matter, even sa friendship. And one year gap is just right." Napa-isip naman siya sa sinabi ko. "Anyway, ayaw kong pag-usapan siya. Let me be with peace for now, okay?" Hindi naman siya tumango o ano pa man, she's still thinking. Bahala na siya.

****

Bakit kaya hindi pumasok yun? Nabigla ko ba? Eh ano pa bang ikabibigla niya? Masuwerte na nga siya at papatulan ko pa siya and according to my gut feeling, and I know my gut feeling is true and never lied to me, ako ang first boyfriend niya. Siguro hindi lang siya sanay na sabihan ng ganung bagay. Coz she's virgin. And novice when it comes to love.