Zindan

Bölüm-10

Multimedya: Çağrı

***
Damlalar tek tek masanın köşesinden intihar ederken düşüncelerimde aklımdan geçip gidiyordu. Bunu ilk defa yaşamıyordum. Gizem'in annesi yani Güler abla beni sevmezdi. Bunu dile getirmese de hal ve hareketleri ile oldukça belli oluyordu. Gizem'in evine bir elin parmak sayısı kadar anca gitmiştim.

Bu gidişlerimde hep Gizem'in ısrarları sonucu olmuştu. Sonuç olarak istenmediğim yere gitmek gibi bir huyum yoktu ama bunu en yakın arkadaşınız isteyince işler ister istemez değişiyordu.

Gizem çantasından çıkardığı peçete ile masayı sildi. Devrilen bardağı kaldırdı ve sildiği peçeteyi içine attı.

Etrafta bizimle ilgilenen kimse yoktu. Buda beni bir nebzede olsa rahatlatmıştı.

"Yine sorun mu çıkardı?"

Gizem bana bakmadan başını salladı. Bu kadar kırılgan olmak zorunda mıydı? Güler abla Gizem'i bozduğumu söylüyordu. Ona göre kötü arkadaştım ve her hareketim ile yanlıştım. Bu onun düşüncesiydi. Gizem'e göre bir yanlışım yoktu. Benim içinde bu önemliydi.

"Ne dedi?"

Gizem saçlarını yüzünden çekti ve güzel suratı görüş alanıma girdi. Gözleri hafifte olsa kızarmıştı. Bu durum içimi burksa da rafa kaldırmak zorunda kaldım.

Dolgun dudaklarını yaladı. Bu hareketi sadece endişeli olduğu zamanlarda yapardı. Bana söylemek istediği ne olabilirdi ki?

"Söylediğim gibi annem seninle konuşmamı istemiyor. Daha doğrusu senle konuşmamı yasakladı."

Gizem'in itirafı ile gözlerim pörtledi. Bunu kızına nasıl yapardı? Gizem'i iyice içine kapatmak istiyordu. Tek arkadaşı bendim ve sırf annesi istiyor diye Gizem'le arkadaşlığımı kesmeyecektim.

"Sende buna izin verdin?"

Kafasını hızla iki yana salladı. Bu hareketi o kadar hızlı yapmıştı ki başının kopma ihtimalini düşündüm. Normal zamanda buna aralıksız gülebilirdim.

"Hayır, tabi ki de kabul etmedim ama beni yatılı okula göndermekle tehdit etti. Ne yapacağımı şaşırdım Bade. Dudaklarım kilitlendi sanki. Konuşamadım, cevap veremedim."

Kızına bu kadar acımasız nasıl davranırdı? Gizem'in üvey babası bile daha hoşgörülü ve samimiydi. Adamın kıza karıştığını görmemiştim. Annesi ise bütün cadılıkları kızına yapıyordu.

"Beni savunmadın yani?"

Sesimin kırılgan çıkmasına engel olamadım. Konu Gizem olunca gardımı çabucak indiriyordum. En yakın arkadaşımdı ve kendisine karşı büyük zaafım vardı.

Yerinden kalktı ve yanımda bitiverdi. Yanağımı öptü. Aklınca gönlümü alıyordu.

"Böyle düşünme, seni her zaman savunuyorum. Bunlarını aklına getirmen üzüyor beni. At salakça düşünceleri kafandan."

Kendimi naza çekerek konuştum.

"Tabi, kesin öyledir."

Gizem dudağını büktü. Bu hali oldukça tatlıydı. Saçlarımı okşamaya başladı. Bu hareketi kedi gibi beni yatıştırmıştı.

"Annemin her zaman ki hali. Sadece bu durumdan sıkıldım. Ben bittim sana karışıyor Bade. Onu engelleyemiyorum."

Ne kadar kendimi ağırdan satmak istesem de yapmadım. Karşımdaki sıradan bir insan değildi, en yakın arkadaşımdı.