The Return of ABaKaDa (Published)

Chapter 25

Nang makalabas kami sa school ni Divine, kaagad naman kaming nagtatakbo patungo sa terminal ng jeep.

"Divine sandali, hinihingal na ako." Sambit ko habang nakahawak sa aking dibdib. Para bang lalawit na ang dila ko.

"Konting tiis lang Morx, kinakabahan ako sa maaaring mangyari." Giit ni Divine. Ang lamig ng kaniyang mga kamay, tense na tense siya.

"For father's sake, walang pagod-pagod. Kaya natin ito!" Masigla kong sambit at sumakay na nga kami ng jeep.

Pagkarating namin sa labas ng simbahan, nakasarado ang pinto. Marami ring taong nagtataka kung bakit ito nakasara.

"Excuse me po, ang pong nangyayari rito? Bakit po sarado ang simbahan?" Tanong ni Divine sa usiserong mamang nakatambay dito.

"Naku hija, hindi rin namin alam. Ang sabi eh kusa raw nagsara ang pinto ng simbahan sa hindi nila alam na kadahilanan." Turan nito.

"Ah sige po, maraming salamat!" Aniya.

Naglakad kami palayo muna roon dahil iba na ang amoy na nalalanghap namin.

"Dibs, ano na gagawin natin? Mukhang may nangyayari nang hindi maganda kay Padre Santiago." Aligaga kong tanong.

"Subukan kaya natin sa likod ng simbahan?" Mungkahi niya.

"Tara, malay natin ay nakabukas doon." Tugon ko.

Nagtatakbo kaming tinahak ang daan patungo roon. Pagkarating namin, nakasara ang pinto.

"Awts, sarado." Sambit ko.

"Bukas iyan. Itulak niyo lang ang pinto." Bulong ng isang malamig na tinig sa aking tainga.

"Dibs, bukas daw ang pinto. Tara itulak natin." Ani ko.

"Sige."

Nang itulak namin ang pinto, walang palya, bumukas nga ito.

"Salamat Ethel." Bulong ko sa hangin at pumasok na kami sa loob.

"Padre Santiago!" Sigaw namin ni Divine nang makita namin itong natataranta at hindi malaman ang gagawin habang nakatayo malapit sa may hagdan ng ikalawang palapag.

Nakita kong ngumiti sa direksyon namin si Helga bago mauyot si Father para mapadausdos sa hagdan.

"Father!" Sigaw namin at nilapitan ang katawan nito na nakalupasay sa sahig. Duguan ang kaniyang mukha kaya hindi ko alam ang gagawin.

Nakita ko si Ethel na pinapalakas ang loob ko. Naniniwala siyang buhay pa si Padre Santiago. Si Helga namin, humahalakhak pa sa pagtawa. Akala niya, panalo na siya.