The Return of ABaKaDa (Published)

Chapter 82

Habang nagpapahinga si Divine sa kaniyang higaan, napagpasyahan kong magtimpla muna ng kape para hindi ako antukin. Tinungo ko ang sulok ng kaniyang silid at gumawa ng isang matapang na kape. Mas matapang, mas malakas ang panlaban.

Pagkatapos kong magtimpla, kumuha na rin ako ng isang mansanas na malapit ulunan niya at isang biskwet. Medyo gutom ako dahil hindi pa ako nakakakain. Naupo ako sa sofa at doon kumain. Na-miss ko ang pagsawsaw ng biskwet sa kape, gawain ko iyon noong bata. Ngayon kasing malaki na ko, syempre may manners na dapat.

Habang nasa gitna ako ng pagnamnam ng aking kinakain, bigla na namang nagliwanag ang libro. Napahinto akong bigla sa aking ginagawa dahil iba ang pakiramdam ko. Kinabahan ako bigla, para bang may hindi magandang mangyayari kaya nag-atubili akong buksan kaagad iyon.

Agawan buhay na. Kakapit ka pa ba?

Nag-choke akong bigla dahil tiyak nang kikilos ngayon ang ABaKaDa. Nanganganib ang buhay ni Thirdy. Nasaan na ba siya?

Sa muling paglipat ng libro sa sunod nitong pahina.

Gumagapang pa lang, 

Mapapatakbo ka na. 

Takot ay sasalangsang, 

Sasabog ang nadarama.

Ito'y mapanukso, 

Lalo pa't ika'y magaso. 

Bibilis ang pintig ng iyong pulso, 

Maghuhumindig ang iyong balahibo.

Hindi ka makakaligtas, 

Ika'y hindi makakatakas. 

Tiyak na buhay'y lalagaslas, 

Nalalapit na ang pagwawakas.

Dahil sa kaba, ginising ko kaagad si Divine. Niyugyog siya sa kaniyang balikat hanggang sa magising.

"Divs, nasaan na ba si Thirdy? Siya na ang sunod na biktima!" naghuhuramentado kong sambit.

"Ha? Pabalik na raw e. Tatawagan ko nga ulit," nagpapanic ding tugon nito.

"Bilisan mo. Naku, alanganin siya..."

"Oo saglit, huwag mo akong panggigilan. Mas lalo akong natataranta sa kaba sa iyo e."

Dali-daling tinawag ni Divine ang numero ni Thirdy ngunit hindi niya ito makontak.

"Hala, paano na ito?" kinakabahan niyang pahayag. Mas lalong bumakas sa mukha ng aking kaibigan ang lungkot.

"Sige, dito ka lang. Lalabas ako para hanapin siya."

"Sige."

Inayos ko ang aking sarili at kaagad na tinungo ang bukana ng silid.