The Return of ABaKaDa (Published)

Chapter 51

Habang nag-aabang ako ng masasakyan dito sa labas ng subdivision namin, nagulat ako nang may lumapit na batang lalaki sa akin na madusing at hinihila niya ang laylayan ng aking damit.

"Ate, pahingi naman pong pagkain. Nagugutom na po kasi ako," aniya habang nakatanghod sa akin at nakalaylay sa aking harapan ang kaliwa niyang kamay.

Naaawa ako itsura ng bata kasi sobrang dumi niya, ang payat pa. Kitang-kita mo ang karukhaang namamayani sa kaniyang kapag siya'y iyong tinitigan.

Sa totoo lang, hindi talaga ako lubos na naaawa sa mga batang palaboy kasi madalas modus na lang ang mga ganiyan. Hindi matiis lalo ng puso ko kapag nakakita ako ng matanda na palaboy din. Para kasi sa akin, sila yung mga taong wala na talagang pamilya o 'di kaya'y itinakwil na ng kaniyang pamilya. Nadudurog ang puso ko, hindi ko sila kayang titigan kaya as long as kaya kong makatulong sa kanila, ginagawa ko.

Banayad sa mukha ang waring kagutumang tinatamasa ng batang nasa harapan ko ngayon kaya naman dinukot ko na ang baon kong biskwet sa loob ng aking bag sabay abot sa kaniya.

"Ate, maraming salamat po. Dalawang araw na po akong hindi kumakain. Salamat po talaga," pahayag niya nang abutin niya ang biskwet. Nagulat akong bigla nang yakapin niya ako.

"Hulog po kayo ng langit sa mga batang lansangang kagaya ko," ani pa niya sabay barurot sa inabot kong tinapay at nilantakan niya ito sa aking harapan nang walang pag-aalinlangan.

Natuwa naman ako dahil sa tinuran niya. At the same time, medyo ilag na dumikit muli dahil madusing siya't tumalon sa akin ang germs na dala-dala niya. Pero dulot ng kagalakan ng aking puso, hindi ko muna inisip na marumi siya.

"Ato, heto pambili ng ice tubig." Sambit ko sabay abot sa kaniya ng limang pisong barya.

Bakas sa kaniyang mukha ang ligayang nadarama kaya masaya ako para sa kaniya.

"Salamat po talaga," anas ng bata na tuwang-tuwa.

Nang may dumating ng jeep, nagpaalam na ako sa bata at kaagad na sumakay dito.

Habang nasa biyahe, hindi ko maiwasang magmuni-muni. Naalala ko na naman si Ate Roxette, miss na miss ko na siya. Sana matapos na ang sigalot na pinasok ko para maging masaya nang muli ang aming pamilya.

Hindi ko namalayang lumuluha na pala ako kaya dali-dali akong yumuko at kinuha ang panyo sa aking bulsa sabay dampi sa luhaan kong mata.

Halong dalawang minuto yata akong nakayuko. Nagulat akong bigla dahil habang nakayuko ako, sa tapat ko'y may paang nakatapak at wari mo'y sugatan. Naglalangib ang binti niya at nagnanaknak. Nakakadiring tingnan kaya minabuti kong ibaling na lang ang aking tingin sa ibang bahagi ng aking sinasakyan.

Nakaramdam na naman akong bigla ng kakaibang lamig dito sa loob ng jeep kaya hindi ko maigalaw muli ang aking ulo dahil natatakot ako sa kung ano na naman ang makita ko. Kakaibang enerhiya na sadyang kikilabutan ka. Mapapadasal ka na lang sa takot dahil ramdam kong katakat ko lang siya.