Delikanlı

53. Bölüm "Karan&Asel"

"Dila'm uyan hadi benim güzelim,"

Güzellik uykumu bölen sevgili kocamı duymamak adına büyük savaş veriyordum fakat boynuma kondurduğu minik öpücükleri uyumama engel oluyordu. Huysuzca ona arkamı dönüp yastığıma sıkıca sarıldığımda kalçama sertçe vurdu. Kıkırdayarak başımı yastığa iyice bastırdığımda beni belimden tutarak kendine çekip sıkıca sarıldı.

"Ya Araf, biraz daha"

"Olmaz, hadi bak geç kalacağız bebeğim."

Nereye geç kalacaktık ki? Zorlukla gözlerimi aralayarak sevgilimin maviş gözlerine baktım. Daha adanaya geleli bir kaç saat olmuştu, buraya gelir gelmez Arif'in bizim için önceden ayarladığı otele gelmiş uyumuştuk.

"Nereye geç kalacağız?"

Gözlerini devirerek derin nefes verirken eliyle ensemden tutarak kendine çekip alnıma bir öpücük kondurdu. Bu sıralar ortaya çıkan unutkanlığım onu şaşırtıyordu, normalde hiçbir şeyi unutmaz aklımdan çıkarmazdım.

"Karanlarla buluşacağız ya güzelim?"
Karan mı? Kaşlarım kendiliğinden çatılırken başımı onaylarcasına salladım. Doğru ya, Araf'ın arkadaşıyla buluşacaktık.
"Karan asker arkadaşın olan değil mi?"
Başını onaylarcasına salladığında yavaşça yerimde doğruldum.

Araf'ın ilk defa bir arkadaşıyla görüşecek olmanın verdiği heyecan kendini belli ediyordu. Merakla gözlerimi mavilerine diktim.

"Biraz onlardan bahsetsene sevgilim." dediğimde kollarının arasından çıkmam hoşuna gitmemiş olacak ki beni tekrardan kollarının arasına aldı.

"Karan uzman çavuş güzelim. Ben askerliği yapıp çıktım ama o vatan aşkından asker olmaya karar verdi. Bu sayede hayatının aşkıyla da tanışmış oldu tabi," diyerek güldüğünde anlamamazlıkla dudaklarım büküldü. Sevgilisi asker miydi?

"Sevgilisi de mi asker?"

Onların hikayesini oldukça merak etmiştim. Karan'ın hayran duyulacak bir mesleği vardı, herkesin cesaret edip yapamayacağı bir meslekti askerlik. Demek vatan aşkı sayesinde hayatının aşkını da bulmuştu...

"Hayır güzelim, Asel doktor. Karan kıbrısta görevdeyken o da orada ki hastanede doktormuş. Ayrıca onlarda bizim gibi evli." Kaşlarım şaşkınlıkla havalanırken dudaklarımda bir gülümseme oluşmuştu. Asel'in mesleği de en az Karanınkisi kadar güzeldi. Demek evlilerdi, onları şimdi daha da çok merak etmiştim.

"Vay be...Açıkcası onları çok merak ettim."

Araf aniden beni kucağına alarak ayaklandığında kıkırdayarak kollarımı sıkıca boynuna doladım.
"Sevgilim dur düşeceğiz!" diyerek kahkaha atarken o bir uçak misali koşarak beni oda da dolaştırırken kıkırdamaları neşemi daha da arttırıyordu.

"Sevgilin yesin seni," dediğinden yalandan burnumu kıvırarak başımı başka yöne çevirdim.

"Yemesin," dediğimde dişlerini boynuma geçirirken tırnaklarımı şaşkınlıkla omzuna geçirdim

"Araf!" diye cırladığımda dişlerini boynumdan çekerken kızgınlıkla ona doğru dönmüştüm. Sırıtarak boynuma bakarken ısırdığı yeri defalarca öptü.

"Orası morarırsa seni öldürürüm Araf." diyerek gözlerimi kısarak ona baktığımda omuz silkerek saate bakmıştı. "Geç kalıyoruz bebeğim hazırlanmaya başlayalım."

"Kucağında mı hazırlanacağım araf?"
Kıkırdayarak dudaklarıma sertçe bir öpücük kondurdu. Gözlerini kısarak burnunu burnuma sürttüğünde gülümsedim.
"Seni bırakmak istemiyosam demek ki..."