Delikanlı

66. Bölüm "Küllere bulanan Kadın"

Ceyda Soykıran, ölümü kendi elleriyle hazırlamış kadın. Bu zamana kadar hiçbir kadına zarar vermemiştim ancak bir kadın benim evlatlarıma zarar vererek kendi ölüme koşmuştu. Ceyda Soykıranın azraili ben olacaktım. Benim evlatlarıma, aileme kimse dokunamazdı, dokunanı yok ederdim.

Araf, Arif, Özgür üçüde durmuş büyük bir korkuyla benim vereceğim emiri bekliyordu. Bu olayı ben kendim halledecektim, Araf bile karışamazdı izin vermezdim. Büyük bir yavaşlıkla ayağa kalkarak Arif ve Özgüre döndüm.

"Adamları hazırlayın Ceyda Soykırana gidiyoruz."

Benim emirimle hiç beklemeden ikiside odayı terk ederken Araf telaşla bana dönmüştü.
"Dila olmaz senin strese girmemen lazım bak bebeklerimizi düşün," Öfkeyle Araf'a döndüğümde elim susması için havaya kalmıştı.
"Sakın! Sakın Araf sakın! O kadın benim evlatlarımı ailemi öldürüyordu! O gün benim çektiğim acıyı ben bilirim anladın mı beni Araf kozcu! Bu duruma asla karışmayacaksın Araf asla!"

"Nasıl bu duruma karışmama mı beklersin! Asla gidemezsin oraya Dila Kozcu! Asla! Kocan olarak buna izin vermiyorum!" Öfkeyle birbirimize bakarken yakalarından tutup kendime çekmemle burnu sertçe burnuma çarptı fakat bunu umursamadım. Araf bu duruma karışamazdı. O depoda attığım çaresiz çığlıklar kulaklarım bir an olsun silinmemişti, şimdi acı çığlıklar atma sırası Ceydaya gelmişti.

"Sen benim orada ne yaşadığımı biliyor musun? Bir yandan sen öleceksin korkusu bir yandan bebeğim ölecek korkusuyla yanıp tutuşuyordum! Sen gelmiş bana şimdi karışamazsın diyorsun öyle mi Araf kozcu!" dediğimde duraksayarak gözlerimi kıstım.

"Sıkıyorsa engel ol Araf, bak o zaman ne oluyor!"

"Ya şimdi benimle birlikte gelir beni arabada beklersin ya da burada dönmemi beklersin! Başka şık yok!"

Hırsla yakalarından ittirip çantamı alarak hiç beklemeden odadan çıktım. Bu gece o kadını bitirecektim, çok bile dayanmıştım. Günü gelince Mahsunu bulup onu da bitirecektim. Zamanı vardı..Her şeyin zamanı vardı.

O gün çektiğim her acının hesabı bu gece sorulacaktı.

~~~~~~

Araf'ı kafası karışmış bir halde kuyuda bırakmamın ardından eve geçip sıcak bir duşun altına girdikten sonra hazırlanmak adına dolabımın karşısına geçmiş siyah bol paça bir kumaş pantolon giyip üzerine kırmızı bir büstiyer giymiştim. Saçlarımı dalgalı haliyle bırakıp keyifle kırmızı rujumu sürmüş ayaklarıma siyah topuklu ayakkabılarımı giyip siyah ceketimi giymiştim.

Evden çıkmadan ilk önce bebeklerimin ilk fotoğrafına büyük bir hayranlıkla bakarak parmak uçlarımla onlara dokundum. Küçücük iki nokta beni nasıl bu kadar çok sevindirebilirdi...
"Korkmayın anneciğim bu gece bizim intikam günümüz bu gece bizim günümüz."

Bebeklerimin kutlamasına gölge düşürmesinin hesabı bile sorulacaktı o kadından. Ceyda ona zarar vermeyip yok saydığım için beni çok hafife almıştı, hafife aldığı kadın az sonra evine baskın yapmak için yola çıkacaktı. Bu gece yapacaklarımı artık ben bile düşünemiyordum..

Evden dışarıya çıktığım an tonlarca arabayı dışarda beni beklerken gördüm. Araf Kozcu tüm asaletiyle karşımda durmuş elleri cebinde sessizce ona gelişimi izliyordu. Demek benimle gelmeye karar vermişti. Yinede bana yaptığı o tavrı unutmamıştım. Araf'ın karşısında durduğumda başını yana yatırarak bedenimi yavaşça süzerek dudaklarını yaladığında her ne kadar sırıtmak istesemde kendimi tutup yanında duran Arif'e döndüm.

"Her şey hazır mı?"

"Hazır yenge."

Başımı onaylarcasına sallayarak Özgür'ün benim için açtığı kapıdan içeriye girerek koltuğa oturdum. Arafta hiç beklemeden yanıma oturduğunda dışarıda bizi bekleyen adamlar bizim arabaya geçmemizle arabalara geçerek bizi takip etmeye başlamıştı.
Keyifle gözlerimi kapatarak arkama yaslandım.